tag:blogger.com,1999:blog-24245771042464299602024-02-19T20:30:57.763+05:45Gossip Nepalgossips about Nepal-- Since 2007.Unknownnoreply@blogger.comBlogger60125tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-21877496650270011272017-01-11T23:04:00.000+05:452017-01-13T21:33:10.897+05:45कुन संस्थाले, कति खर्च गरी, भूकम्प पीडितका कति घर बनाए?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://bbc.co.uk/nepali" target="_blank">बीबीसी नेपाली</a>का संवाददाता <a href="https://twitter.com/phanindraktm" target="_blank">फणीन्द्र दाहाल</a>ले तयार गरेको <a href="http://www.bbc.com/nepali/news-38566811" target="_blank">रिपोर्ट</a>मा अाधारित इन्फोग्राफिक्स
<br />
<script data-h="1600" data-title="BBC News" data-vg-id="203738" data-w="816" src="https://infograph.venngage.com/js/embed/v1/embed.js"></script>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-20879202131108827512015-08-02T20:00:00.001+05:452015-08-02T20:00:49.997+05:45Nepal Population by District [Map]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
This map shows the density of population in Nepal by district, based on the Nepal Population Census, 2011 by Central Bureau of Statistics Nepal. Among 75 districts, Kathmandu is the most populated districts followed by many in Terai belt.<br />
<iframe frameborder="no" height="300" scrolling="no" src="https://www.google.com/fusiontables/embedviz?q=select+col2%3E%3E1+from+1mQpSxjxBYIZ6tF_KWoFPOjefgmu_s_7VOYp-246c&viz=MAP&h=false&lat=28.337161394806007&lng=85.09459687499998&t=1&z=7&l=col2%3E%3E1&y=2&tmplt=2&hml=KML" width="600"></iframe></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-4904586120003405862015-07-26T23:06:00.000+05:452015-07-26T23:06:22.570+05:45#NepalEarthquake and Aftershocks in Three Months [MAP]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
In three months after 7.6 ML earthquake in Nepal, n Nepal Earthquake, 358 aftershocks above 4 ML are recorded. Data provided by <a href="http://www.seismonepal.gov.np/" target="_blank">National Seismological Centre</a>, these numbers of aftershocks are recorded until from 25 April to 25 July 2015. These aftershocks were recorded from Sindhuli in the east to Lamjung in the west; Makwanpur in the south to China in the west.<br />
<br />
This interactive map shows the details about aftershocks following Nepal earthquake. Click on red bubbles to know about date and magnitude.<br />
<iframe frameborder="no" height="300" scrolling="no" src="https://www.google.com/fusiontables/embedviz?q=select+col3+from+1mzFDR1M7PfLDRPSe_6jMq7_wwk0BjoBTZw4PigZI&viz=MAP&h=false&lat=27.961466437586857&lng=85.47971571180551&t=1&z=8&l=col3&y=2&tmplt=2&hml=ONE_COL_LAT_LNG" width="700"></iframe></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-8870060959105558392015-06-12T16:58:00.005+05:452015-06-12T16:59:14.369+05:45The WoodCutters [Video]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
This is how Nepalese woodcutters in rural areas cut the timber into pieces to make different furniture. I filmed and edited this video in Rukum district of mid western Nepal while stopping for lunch break. Filmed by an iPad and edited with iMovie.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/8Y0CFxGuLJ0/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/8Y0CFxGuLJ0?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-54974476027685835272014-11-13T20:43:00.000+05:452014-11-13T20:43:13.325+05:45Tunnel Road in Nepal [Video]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/6w5glhna2Eg?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
We usually tell that Nepal hasn't been developed. However, there are lots of hopes in the country. In last weekend, I travelled to a village nearby Besisahar, Lamjung. This tunnel road is on the way to Chame, district headquarter of Manang district. Located at Khudi VDC, near Bhulbhule, this 300 meter long tunnel road brings hope for the prosperous Nepal :-)</div>
Unknownnoreply@blogger.com0Bhulbhule 33600, Nepal28.2910103 84.36931959999992628.2840193 84.359234599999922 28.2980013 84.37940459999993tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-50655041991701992512013-12-27T20:17:00.001+05:452014-01-02T14:40:26.001+05:45Nepal road network reaches to 25,387 km. [Road Network in Nepal]<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Nepal's road network has been expanded to 25,387 km, as of first four months of FY 2013/14. According to the Department of Road (DoR), Nepal has 10,764 km. of the entire road is blacktopped, where as 6,067 km. is graveled road. Rest of the distance is of earth roads. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">According to the data given by DoR, almost 122 km. new road has been expanded in first four months of fiscal year 2013/14. Government has aimed to expand 871 km. road in this fiscal year. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Nepal has road connection to 73 district headquarters out of 75. DoR has target to get connected with Dunai, district headquarter of Dolpa district within next fiscal year. However, there is no plan to connect to Simikot, districts headquarter of Humla. However, China has already started constructing road to connect to Simikot.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Likewise, Nepal has 1,609 bridges in different parts of roads between 25,387 km. long road network. Government has planned to construct 95 bridges in current fiscal year; however, it's null till the end of first four month. </span><br />
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">In last year, DoR had expanded 1027 km. new road with upgrading 757 km. to blacktop and 270 km. to gravel road. </span></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-46728830729125161212012-08-08T16:54:00.000+05:452013-04-07T16:55:22.168+05:45अपरिचिता-२<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
विहानमा धुँदी लागेपनि माघ महिना घमाइलो थियो । त्यो दिन एउटा राजनीतिक दलको उपत्यका बन्द थियो । हिडेर अफिस जान टाढा हुने भएकाले दिनभर डेरातिरै थिएँ । कुनै बेला सडकमा निस्केर बन्द हेर्थे, कुनै बेला डेराभित्र इन्टरनेट ।<br />
अपरिचिताले टेक्स्ट गरी, '५ बजे बन्द खुल्ला कि नखुल्ला?'<br />
५ बजे बन्द खोल्ने परम्परा भएकाले अनुमानमै रिप्लाइ गरे, 'मे बी।'<br />
बन्द खुल्यो भने मसँग भेट्ने मन गरी । मैले पनि 'हुन्छ' भनिदिएँ ।<br />
बन्द खुल्ने लगभग पक्का थियो । मतलब, अपरिचितासँग पहिलो भेट हुने भयो ।<br />
मन आत्तिएको थियो । कुराकानीको लामो सिलसिला भए पनि पहिलो चोटी भेट्दै थिएँ ।<br />
दाह्री बढेको थियो, काटूँ कि नकाटूँ, अलमलिएँ । ह्या! काटिन ।<br />
फर्मल ड्रेस लगाउँ कि इन्फर्मल? जिन्स र टीसर्ट जिन्दाबाद!<br />
सवा ५ बज्यो । अपरिचिताको फोन आयो ।<br />
'म १० मिनेटमा तिमी बस्ने चोक नजिकै पुग्छु । त्यहाँ आइराख्नु है ।'<br />
'अनि कता जाने?' मैले चिन्ता जनाएँ । बन्दको दिन रेस्टुरेन्टहरू प्रायः बन्द हुने । अरू डेटिङ स्पटको बारेमा थाहा थिएन । कोठामै जाउँ भन्न पनि आँट आएन ।<br />
'मलाइ नि थाहा छैन ।'<br />
'बाटोमा आउञ्जेल सोच्दै गर न ।' मैले जिम्मा दिएँ ।<br />
निकोनको एउटा क्यामेरा बोकेर उसले भनेको चोक पुगे । मेरो मनपर्ने हरियो रंगको स्कूटर मेरो सामुन्ने रोकियो । रातो रंगको टीशर्ट लगाएकी स्कूटरवालीले जिन्सको ज्याकेटबाट मोवाइल निकालेर नम्वर डायल गरी । एकैछिनमा मेरो खल्तीमा रहेको मोवाइल थर्कियो । मैले थाहा पाएँ, स्कूटरवाली सुन्दरी अपरिचिता थिइ ।<br />
'अपरिचिता!' मैले ठूलै स्वरमा भने ।<br />
ऊ हाँसी अनि हेल्मेटको भाइजर माथि सार्दै हात मिलाइ ।<br />
'तिमी त मैले सोचेभन्दा राम्री र योङ्ग रै'छौं ।' आँखा झिम्क्याउँदै भने ।<br />
अनुहार रातो पार्दै उसले स्कूटरमा चढ्ने इशारा गरी ।<br />
रहर थियो कुनै स्कूटरवालीको स्कूटर पछाडि बसेर उसँगै टाँसिएर शहर घुम्ने, पुरा हुँदै थियो । पहिले उसको स्कूटर भएको बताएकी थिइन । उसले नै सिलसिला शुरू गरी ।<br />
'हिजो मात्र किनेकी ।' स्कूटर अगाडि बढाउँदै थपी 'अहिलेसम्म कोही पछाडि बसेको छैन । यु आर द फर्स्ट ।'<br />
म मख्ख परे । बाइक र स्कूटरको अल्पज्ञानी मैले थपे, 'फर्स्ट सर्भिसिङभन्दा अगाडि डबल लोड हाल्नुहुँदैन भन्छन् त!'<br />
'यु आर नट कन्सिडर्ड एज डबल लोड ।'<br />
'किन? मेरो वेट ७२ किलो छ ।' मैले जिज्ञाशा राखे ।<br />
हाँसेर कुरा टारी । हामी जाने कुनै गन्तब्य थिएन । ऊ स्कूटर हाँक्दै थिइ । जहाँ त पुगिएला, मलाइ चिन्ता थिएन । बीच बीचमा अलि अलि कुरा हुँदै थियो ।<br />
शहरभन्दा अलिकति बाहिर एउटा शान्त ठाउँमा ऊ रोकिइ । म ओर्ले ।<br />
उसले भनेजस्तै भयो । फोन र अनलाइनमा लामो कुरा गर्ने हामीलाइ भेटेर कुरा गर्नै आएन । एकअर्कालाइ हेरेर नै एक घण्टा वितेछ । चीसो बढ्दै थियो, मैले 'जाउँ' भने । ऊ पार्किङबाट स्कूटर निकाल्न लागी । मैले त्यहीबेला जूनको फोटो खिचे ।<br />
हामी फर्कियौं । उसले मलाइ जहाँबाट पिकअप गरेकी थिइ, त्यही ड्रप गरिदिइ । घर पुग्नासाथ साँझ रमाइलो भएको व्यहोराको एसएमएस आयो । मलाइ भेटेर खुसी लाग्यो पनि भनी ।<br />
---------------------------------------<br />
एकदम नजिक भइसकेको थियौं । हरेक समय कुनै न कुनै रूपमा कुराकानी भइरहन्थ्यो । विहान उठ्नासाथ फोन, अफिस पुगेर च्याट, घर फर्केपछि फोन, त्यसपछि एसएमएस र मध्यरातमा स्काइपमा भिडियो च्याट । स्काइपमा म गीत सुनाउँदै उसको अनुहारको भाव नियाल्न रूचाउँथें ।<br />
यो निकटतालाइ म प्रेम गर्दै थिएँ । अपरिचिता राम्री थिइ, फरवार्ड पनि । उसको कोही ब्वायफ्रेण्ड होला भन्ने शंका थियो मलाइ । मैले मनमनै निर्णय गरिसकेको थिएँ, उसलाइ सोध्ने र यदि ऊ कसैसँग सम्वन्धमा रैछ भने विस्तारै टाढा हुने ।<br />
माघ सकिन थोरै दिन बाँकी थियो । 'मलाइ तिम्रो साथ अनुपम लागिरहेको छ । मैले आफूलाइ माया गर्न थालेको छु । तर म चाहन्न हाम्रो यो निकटताले तिम्रो कसैसँग सम्वन्ध छ भने त्यसलाइ अप्ठ्यारोमा पारोस् ।' मैले म्यासेज गरे । उसले स्काइपमा बोलाइ र कसैसँगको सम्वन्धमा नभएको स्पष्ट पारी । तर, त्यो दिनको गफ झगडामा टुंगियो ।<br />
त्यसपछिको चार दिन हाम्रो कुनै सम्पर्क रहेन । के कारणले हो, मलाइ ज्वरो आएको थियो । हस्पिटलमा जाँच गराउँदा टाइफाइड भन्ने पत्ता लाग्यो र म आराम गर्न कोठामै बसे ।<br />
दिनभर सुतेकोले त्यो रात निद्रा परेन । साथी भनेकै त्यही इन्टरनेट त थियो । कम्प्युटर खुल्नासाथ स्काइपमा अटो साइन इन भयो । अपरिचिता अनलाइनमा थिइ । केही बोलूँ की नबोलूँ भयो । अलमल्लका बीच मैले उसलाइ हालखवर सोधे, उसले पनि मलाइ । दोधारे भएँ- साँचो बताउँ की झुटो । सोधे, 'साँचो भनूँ की झुटो?'<br />
'झुटो ।' रोमनमा जवाफ फर्काइ ।<br />
'ठीक छ ।' मैले भने ।<br />
'के भयो? आर यु अलराइट?' सोधी ।<br />
'नथिङ सिरियस । टाइफाइड ।'<br />
'कसरी? कहिले? किन नभनेको? म भोलि भेट्न आउँछु ।' एकसाथ यति भनी ।<br />
'पर्दैन । म ठीक भइहाल्छु नि ।'<br />
'होइन, आउँछु । त्यो चोकनजिकै पुगेर फोन गर्छु लोकेसनको लागि । सी यू एट एट । अहिले सुत्नू ।' कुरो टुंग्याइ ।<br />
विहान ८ बजेतिर चोकमा आएपछि उसले फोन गरी । म उसलाइ लिन सडकसम्म गएँ । दुबैजना स्कूटरमा डेरासम्म पुग्यौं ।<br />
कोठाको एक कुनामा रहेको ओछ्यानको नजिकै ल्यापटप र इन्टरनेटको तार थियो । अर्को कुनामा एउटा टेवल । टेवलमाथि क्यामेरा, केहि किताव र अन्य सामान ।<br />
उसलाइ त्यही बस्न भन्दै म किचेनमा उसका लागि कफी तयार गर्न थाले । कफी लिएर फर्किदाँ ऊ मेरो क्यामेरा चलाउन खोज्दै थिइ । उसलाइ प्लेब्याक सिकाएर ओछ्यानमा बसे । ऊ पनि मेरो नजिकै बसी । भनी 'कफी एकदम मीठो छ ।'<br />
'म मीठो पकाउँछु ।' आफ्नो प्रशंसा आफैं गरे ।<br />
मेरो हातको औंला चलाउँदै भनी, 'जस्तो मान्छे, उस्तै कफी ।'<br />
म हाँसे मात्र । थ्यांक यू भन्न मन थियो तर भनिन ।<br />
जाने बेला औंलामा चुम्दै भनी, 'आइ मिस्ट आवर कन्भसेसन ।'<br />
'मैले पनि ।' यति भनेर ओठमा चुमिदिएँ ।<br />
दीप श्रेष्ठले गाउनुभएको 'कसले राख्यो पहिलो प्रस्ताव थाहै भएन...' जस्तै भयो ।<br />
------------------------------------------<br />
प्रेम झाँगिदैं थियो । पहिले काठमाडौंबाहिर जान फुरूङ्ग पर्ने म अव बाहिर जाँदा कहिले काठमाण्डु फर्किन पाइएला भन्ने भइसकेको थिएँ । हरेक पटक म बाहिर जानुअघि उसले मलाइ स्कूटर चढाएर मन्दीर लैजान्थी र यात्रा शुरू गर्ने ठाउँसम्म छोडिदिन्थी । 'मिस यु'र 'कहिले फर्किने? चाँडै फर्के हुन्न?' भन्ने टेक्स्ट गएदेखि नफर्केसम्म पठाइरहन्थी । मलाइ पनि कहिले फर्किउँ र उसलाइ भेटूँ भन्ने लागिरहन्थ्यो । जहाँबाट फर्किदाँ पनि उसका लागि केही न केही बोकेरै फर्किन्थे । उसलाइ उसको मन पर्ने खानेकुरा पकाएर खुवाउने मेरो रहर हुन्थ्यो । मैले पकाउँदै गर्दा ऊ भन्थी, 'मलाइ जीन्दगीभर सुख हुने भयो । तैपनि, मलाइ पनि सिकाउनु है ।'<br />
--------------------------------------------<br />
पोहोर साल असार मसान्तको दिन ऊ दंग थिइ । कारण- साउन लागेपछि हातभर हरियो चुरा र मेहेन्दी लगाउन पाइन्छ । उसलाइ झन् दंग बनाउन मैले दुइ दर्जन हरियो चुरा किनिदिएको थिएँ । साउन एक गतेको साँझ हातभरि तिनै चुरा र मेहेन्दी लगाएर मेरो डेरामाआएकी थिइ । म पनि आफ्नी प्रियसीलाइ क्यामेरामा कैद गर्न व्यस्त थिएँ । मैले खिचेको फोटो हेर्दै भनेकी थिइ, 'म तिम्रो फोटोको ठूलो फ्यान हुँ । तिम्रो फोटोको फोटो एक्जिविसन गर्ने रहर छ मलाइ ।' म पनि मख्ख पर्दै उसलाइ चुमेको थिएँ । उसलाइ पहिलोपल्ट भेटे देखि नै मलाइ उसको हेल्मेट लगाएको फोटो खिच्ने रहर थियो, त्यो पनि त्यही बेला पूरा गरे ।<br />
--------------------------------------------------<br />
अव ऊ हराएजस्तै भइ । न फोन उठाउँथी, न म्यासेज रिप्लाइ गर्थी, न त अनलाइनमा नै बोल्थी । यो बीचमा उसलाइ मन पर्ने मेरो किचेनको कप पनि फुटेको थियो । म बेचैन भएको थिएँ । एक साताजति अघि भनेकी थिइ, 'म खुसी छैन अचेल, थाहा छैन किन ।'भनेकी थिइ, 'तर विस्तारै ठीक हुन्छु होला ।'<br />
एक सातापछि उसले मलाइ टेक्स्ट गरेर त्यो साँझ मसँग भेट्न चाहेको भनी । म पनि उसँग भेटेर कुरा गर्न चाहन्थे । मलाइ साँझको प्रतीक्षा थियो ।<br />
हामी प्रायः भेट्ने गरेको मदिराशालामा हामी भेट्यौं । उसलाइ देख्दा कोही नयाँ मान्छेलाइ देखेजस्तो लागिरहेको थियो । हामी सधै बस्ने गरेको ठाउँ खाली थिएन । अर्को सिटमा बस्नुपर्यो ।<br />
अपरिचिता मेरो सामुन्ने थिइ । मैले सोधे, 'तिमी किन हराएको यत्रो दिन? किन मलाइ यसरी 'इग्नोर' गरेको?'<br />
'यो एक साता मैले हाम्रो बारेमा धेरै सोचे । हाम्रो सम्वन्ध, भविष्य र वर्तमान पनि ।'<br />
'अनि?' मैले हतार गरेर सोधें ।<br />
लामो सास फेर्दै उसले भनी 'अनि मैले तिमीसँगको सम्वन्धबाट छुटिने निर्णय गरे । सरी, मैले तिमीलाइ चोट पुर्याए । तर यो तिम्रो खुसीका लागि पनि हो ।'<br />
मेरो ओठमुख सुक्यो । एकछिन बोल्नै सकिन । आफूलाइ बलियो बनाउँदै यकिन गर्न सोधें, 'सिरियस्ली भनेको हो?'<br />
'हो ।'<br />
रीस उठ्यो । ममाथि ठूलो धोका थियो त्यो । आफूलाइ विकल्पमा राख्नेका लागि किन मैले मरिमेट्ने भनेर चित्त बुझाउँदै भने, 'ठीक छ । यही नै तिम्रो खुसी हो भने मेरो कुनै आपत्ति छैन । अहिलेसम्मको साथका लागि धन्यवाद!'<br />
अन्तिम ग्लास वाइन सकाएर जाँदाजाँदै उसले मैले किनिदिएको हरियो चुरा सुम्सुम्याउँदै भनेकी थिइ 'म तिमीसँग भन्दा धेरै खुसी नायकसँग हुनेछु । तर तिमीलाइ पनि विर्सनेछैन ।'<br />
'तिमी मलाइ सम्झ या बिर्स, यसले कुनै अर्थ राख्दैन । अल द बेस्ट । आइ लभ माइ सिंगल लाइफ ।'<br />
यसरी, एकछिनमा म 'सिंगल' भएँ ।<br />
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0Nepal28.394857 84.12400828.394857 84.124008 28.394857 84.124008tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-73706066000678773762012-07-31T16:30:00.000+05:452013-04-07T16:36:18.592+05:45अपरिचिता-१<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
राति सपनीमा अपरिचितालाइ हरियो चुरासहित देखे । आज उसको र मेरो आधिकारिक ब्रेकअप भएको एक बर्ष पुग्यो । एक बर्षअगाडिको त्यो दिन मदिराशालामा सँगै मदिरापान गर्यां । अनि साढे पाँच महिनाको अफेयरबाट अफिसियल्ली छुटिने निधो पनि । त्यो दिनदेखि उसले सहकर्मी नायकसँग प्रेम सम्वन्ध शुरू गर्ने निर्णय गरेकी थिइ । म चैं 'सिंगल' ।<br />
'सिंगल' बस्नुमै मजा । कहिलेकाहिँ मेरो नि गर्लफ्रेण्ड भए हुन्थ्यो जस्तो नलाग्ने होइन । तर, 'सिंगल' बस्दाजस्तो स्वतन्त्र, विन्दास लाइफ रिलेसनमा बस्दा कहाँ पाउनु? आफ्नो तालले आफ्नै लागि जिउन पाउने । जोसँग 'फ्लर्ट' गर्न पाइने । अझ, साथी र परिवारलाइ मस्त समय दिन सकिने ।<br />
------------------------------------------<br />
मैले ट्याग्डमा एउटा फेक एकाउन्ट बनाएको थिएँ, कहिलेकाहिँ चलाउथें । उसँगको संगत शुरू भएसी यो दैनिक भयो । उसको पनि मान्छे रियल, आइडी फेक । फेक नाममै म्यासेज आदानप्रदान हुन्थ्यो । एकदिन मलाइ आफ्नो रियल जीमेल आइडी दिइ । मैले जीमेलबाट एड गरें । ऊ अपरिचिता थिइ । सक्कली चिनापर्चीको कथा शुरू भयो ।<br />
ट्याग्डमा कलेज लाइफ, सिनेमा र सेक्स हुन्थ्यो । राति अवेरसम्म म्यासेज । अपरिचितासँगको मिड नाइट गफले सपनामा कहिलेकाहिँ बग्थे । न्यूरोड र रत्नपार्कका सडकपेटीमा बेच्न राखेका सीग्रेड मुभी र अल्कोहलका ब्राण्ड - हाम्रा गफका टपिक । ऊ खुलेरै गफ गर्थी, मलाइ उक्साउथी पनि । सोध्थी, कति जवाफहरू दिनै गाह्रो । हाँसेरै टारिदिन्थे । शंका लाग्थ्यो, कुनै केटाले मलाइ केटीको नाममा चाटिरहेछ । बेला बेलामा सोध्थे यो पनि । जिब्रो निकालेको (:P) र दाँत देखाएको (:D) पठाउँथी । र, भन्थी, 'मै आउँ उसो भए?' 'हुन्छ' भन्न डर लाग्थ्यो । भर्खरै आउली की भन्ने डरले भन्थे, 'कुनै दिन भेटौंला नि!' कहिलेकाहिँ लाग्थ्यो, आएपनि हुने नि! हरेक रात कुरा हुनुपर्थ्यो । भएन भने बेचैनी ।<br />
अरू बेलाजस्तै अफिसको कामले केही दिन काठमाडौंबाहिर जानुपर्ने भयो । जानुअघिको रात 'सी यू इन अ विक' भनेर जानकारी दिएँ । 'ओके, बाइ!' सहजै जवाफ आयो । सोचें, मजस्तै यसरी कुरा गर्ने अरू पनि होलान् । मन पोल्न थाल्यो । कतिबेला निदाएँ पत्तो भएन ।<br />
काठमाडौंबाहिर मलाइ अरू कुनै कुराको बालै हुँदैन । वास्तवमै विशाल लाग्छ नेपाल । छुट्टै आनन्दको महशुस हुन्छ । काठमाडौंबाहिर जाने भन्नासाथ ज्यान पलाएर आउँछ । मैले काठमाडौं छोडे ।<br />
इन्टरनेट विनाको एक साता विताएर फर्के । इमेलको खातले इनबक्स भरिएको थियो । जरूरी इमेलहरू रिप्लाइ गरें । ज्या! थकान र कामले ट्याग्ड खोल्नै विर्से ।<br />
उही दिनचर्या । विहान कलेज, दिनभर श्रमशिविर, बेलुकी अवेर डेरा । खाना पकाउनेदेखि भाँडा माझ्ने सबै आफै एक्लै । टिभीमा मोह छैन, इन्टरनेट गतिलो साथी । दोस्रो दिन ट्याग्ड खोले । इनबक्सभरि अपरिचिताको म्यासेज । एउटा हैन, आठ वटा । सातवटा म्यासेज एउटै तर फरक फरक दिनको । 'गुड नाइट, मिस यू!' आठौं म्यासेज अलिक लामै थियो । 'ओइ लस्ट ह्याण्डसम, कोसँग मस्तीमा हो? तिमी त वन विकमा फर्किन्छु भन्थ्यौं त । एकदिन बढी भएछ । मिसिङ यु यार । तिम्रो त कुनै रिप्लाइ आएन :( एड मी अन ...' जीमेल आइडी पठाइ । केटीहरू सँगै हुँदा भाउ खोज्छन्, टाढा हुँदा मिस गर्छन् ।<br />
उसले दिएको आइडीमा पनि कतै नाम थिएन । दोधार भएँ एड गरूँ की नगरूँ? एउटा बुद्धि पलायो । फेसबुक खोले । जीमेल राखेर सर्च गरें । एउटा अकाउन्ट फेला पर्यो- अपरिचिता नाममा । फोटोजेनिक अनुहार भएकी सुन्दरी प्रोफाइल पिक्चरमा । राम्री लाग्यो । कुन भुसतिघ्रेले झुक्याएको हो की भन्ने शंका पनि मेटियो । प्रोफाइल पिक्चरबाहेक अरू केही हेर्न मिलेन । केही कमेन्ट थियो । जेन्युन आइडी हो भन्ने लाग्यो । तैपनि ट्याग्डमै रिप्लाइ गरे, 'मेरो जीमेल छैन । आइडी बनाएपछि एड गर्छु है त!'<br />
'हुन्छ हिरो ।' रिप्लाइ गरी ।<br />
ट्याग्डमा कुरा गरेको त्यो अन्तिम दिन ऊ अलिक गम्भीर थिइ । 'गुड नाइट' भनें, सुतें ।<br />
शनिवार, अलिक ढिलैसम्म सुते । उठ्दा ९ बजेछ । १० बजे लोडसेडिङ हुने । राइसकुकरमा खाना जोडिदिएँ, ग्याँसमा चिया । हिजो बेलुकीको भाँडा माझ्न बाँकि नै थियो । तैपनि, चियाको चुस्कीसँगै जीटक खोले र उसलाइ एड गरें । ट्याग्डको सिलसिला सकियो, जीटक शुरू भयो ।<br />
माध्यम फेरिनासाथ कुरा पनि फेरियो । झुटो वार्तालापको क्रम समाप्त भयो । जीटकमा समाज, पढाइ, करियरजस्ता कुरा हुन थाले । व्यक्तिगत रूपमा चिनिन शुरूवातका केही दिन विते । राजधानीमा जन्मेकी र हुर्केकी अपरिचिता बीबीए लास्ट इयरको रिजल्ट कुर्दै रै'छ । २ बर्षदेखि एउटा प्राइभेट कम्पनीमा काम गर्दि रै'छ । उसको कुरा सुन्दा छोटै समयमा राम्रै प्रगति गरेको जस्तो लाग्थ्यो । जीटकमा उसको कुरा शालीन र भद्र हुन्थ्यो । अहँ, ट्याग्डमा जस्तो छिल्लिदैंनथी । कुनै बेला जिस्किन्थी र तत्काल सम्हालिन्थी ।<br />
दुबैलाइ एक अर्काको बारेमा राम्रैसँग थाहा भइसकेको थियो । घरपरिवार, कलेज, अफिसलगायतका धेरै कुरा । परिवारसँग बस्ने उसले एक्लै बस्ने मलाइ सोध्थी, 'बोर लाग्दैन एक्लै बस्न?' जवाफ दिन्थे, 'बानी परिसक्यो । अरू कोही भए भने बरू बोर लाग्छ ।'<br />
'पछि पनि यस्तै भयो भने गाह्रो होला है ।'<br />
'भए हुन्छ ।' मैले भने ।<br />
अपरिचितासँग भेट्ने मन थियो । तैपनि उसले नै प्रस्ताव गरोस् भन्ने चाहन्थें ।<br />
फेरि केही दिनको लागि काठमाडौंबाहिर जानुपर्ने भयो । पहिलेजस्तै जाने अघिल्लो दिन म जाँदैछु भने । यसपाली उसले मलाइ दिनदिनै खवर गर्नु है भनेर मोवाइल नम्वर दिइ । मोवाइलमा नम्वर टाइप गर्दै च्याटमा सोधें, 'के भनेर सेभ गरूँ?' जवाफ दिइ 'जे मन लाग्छ त्यही ।'<br />
मैले सेभ गर्न लागेका तीनवटा नामलाइ उसले 'हुँदैन' भनी । 'तिमीलाइ चित्त बुझ्ने नाम नपाउँदासम्म 'ब्ल्याङ्क' राखे है!' यो अन्तिम प्रस्तावमा ऊ सहमत देखिई । मैले उसको मोवाइलमा मिस्ड कल दिएँ । उसको 'ह्याभ सेफ ट्राभल' र 'गुड नाइट' सँगै म निदाएँ ।<br />
राजधानीबाट बाहिर निस्के । 'कता पुग्यौ?' चार घण्टा पुग्दा नपुग्दै उसको म्यासेज आयो ।<br />
अनलाइनका गफ एसएमएसमा सरे । चार दिनमा चार सय एसएमएस ।<br />
फर्के । भोलिपल्टको साँझ उसले टेक्स्ट गरी 'मे आइ कल यू?' अहिलेसम्म उसँग फोनमा कुरा भएको थिएन । 'स्योर' रिप्लाइ गरे । कल आयो । मसँग फोनमा कुरा गर्दै अफिसबाट घर हिड्दै जाने योजना बनाएकी रै'छे । घर नपुगुञ्जेल मैसँग कुरा गरी ।<br />
अव उसको र मेरो फोनमा पनि नियमित कुराकानी हुन थाल्यो । पछिल्ला कुराकानीले ट्याग्ड स्मरणमा धुमिलिइसकेको थियो । अव भेटघाट बाँकी ।<br />
'मलाइ भेटूँ जस्तो लाग्दैन?' अनलाइनमा मैले सोधें ।<br />
'लाग्छ, तर ...' ऊ अलमलिइ ।<br />
'के तर?' मैले भने ।<br />
'भेटेर के कुरा गर्ने भनेर दिमागै चल्दैन ।'<br />
'दिमाग धेरै नचलाउ, मन चलाउ ।' मैले थपे, 'जुन दिन के कुरा गर्ने भन्ने पत्ता लाग्छ, त्यो दिन भन्नु है त!'<br />
स्माइली पठाइ ।<br />
---------------------------<br />
६ महिनाको प्रगति । यहीबीचमा तीज, दशैं, तिहार, अंग्रेजी नयाँ बर्ष सबै गइसकेका थिए । मोवाइल र इन्टरनेटबाट धेरै कुरा भइसकेको थियो । अव भेट्न बाँकी ।<br />
'चुरोट खान मन लागेर एकछिन बाहिर निस्केको ।' भर्खरै अनलाइनमा गफिदैं गर्दा हराएकी उसले चेन स्मोकरको शैलीमा मोवाइलमा टेक्स्ट गर्थी ।<br />
'म पनि खान्थे नि त्यो चुरोट ।' म पनि तत्काल रिप्लाइ गर्थे ।<br />
'मलाइ विग्रिन रहर छ ।' ऊ भन्थी ।<br />
'मलाइ विगार्न रहर छ ।' म जवाफ फर्काउँथे ।<br />
-----------------------------<br />
विहानमा धुँदी लागेपनि माघ महिना घमाइलो थियो । त्यो दिन एउटा राजनीतिक दलको उपत्यका बन्द थियो । हिडेर अफिस जान टाढा हुने भएकाले दिनभर डेरातिरै थिएँ । कुनै बेला सडकमा निस्केर बन्द हेर्थे, कुनै बेला डेराभित्र इन्टरनेट ।<br />
अपरिचिताले टेक्स्ट गरी, '५ बजे बन्द खुल्ला कि नखुल्ला?'<br />
५ बजे बन्द खोल्ने परम्परा भएकाले अनुमानमै रिप्लाइ गरे, 'मे बी।'<br />
बन्द खुल्यो भने मसँग भेट्ने मन गरी । मैले पनि 'हुन्छ' भनिदिएँ ।<br />
बन्द खुल्ने लगभग पक्का थियो । मतलब, अपरिचितासँग पहिलो भेट हुने भयो ।<br />
मन आत्तिएको थियो । कुराकानीको लामो सिलसिला भए पनि पहिलो चोटी भेट्दै थिएँ ।<br />
दाह्री बढेको थियो, काटूँ कि नकाटूँ, अलमलिएँ । ह्या! काटिन ।<br />
फर्मल ड्रेस लगाउँ कि इन्फर्मल? जिन्स र टीसर्ट जिन्दाबाद!<br />
सवा ५ बज्यो । अपरिचिताको फोन आयो ।<br />
'म १० मिनेटमा तिमी बस्ने चोक नजिकै पुग्छु । त्यहाँ आइराख्नु है ।'<br />
(यहाँसम्म कस्तो लाग्यो, कमेन्ट पाम् अनि दोस्रो भागतिर लागम्ला है त :))<br />
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0Kathmandu 44600, Nepal27.7 85.33333330000004927.5875385 85.171971800000051 27.812461499999998 85.494694800000048tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-8854988734680381862012-04-25T17:08:00.000+05:452013-04-07T17:09:41.004+05:45मेरी ह्याकर ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
आज फेरी मेरो जीमेल एकाउन्ट ह्याक भएछ। आजसहित गरी चार पटक भयो मेरो यो जीमेल आईडी ह्याक भएको। अर्को रमाइलो छ, ह्याक भएपछि मोबाइलमा म्यासेज आउँछ, एनटिसीको वेवएसएमएस सर्भिस २४२४ मार्फत आफ्नै नम्वरबाट। सधै आउने म्यासेज एकै किसिमको, 'डियर, योर जीमेल आईडी ह्याज बिन ह्याक्ड बाइ योर ह्याकर। प्लिज डन्ट रिपोर्ट टू पुलिस।'<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://api.ning.com/files/b5ohc4eTWhpi4v2rViRDex4A7RGwAX7lDsg7KKF96ugeApmDUxTLwRRolGUlomOtmhlUwPfeXs-g6-SMoxBIue3sPOD-8O5C/Sketch_Girl_00_by_JAandEC.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://api.ning.com/files/b5ohc4eTWhpi4v2rViRDex4A7RGwAX7lDsg7KKF96ugeApmDUxTLwRRolGUlomOtmhlUwPfeXs-g6-SMoxBIue3sPOD-8O5C/Sketch_Girl_00_by_JAandEC.jpg" width="238" /></a></div>
जव मेरो जीमेल, फेसबुक, याहु वा वेवसाइट ह्याक हुन्छ, तब एनटिसीको वेवएसएमएसको पासवर्ड समेत ह्याक हुन्छ। ह्याकर चिनेजानेकै भएकाले चिन्ता लिनु पर्दैन। यही ह्याकरले अहिलेसहित चारपटकसम्म त मेरो जीमेल एकाउन्ट ह्याक गरिसकिन्। म धेरै याहू चलाउँदिन, त्यही भएर याहू जम्मा दुइपटक अनि फेसबुकको त कुरै नगरौं। वेवएसएमएस पनि पटक पटक ह्याक हुन्छ। हुँदा हुँदा मेरो पर्सनल साइट पनि ह्याक भयो। जति ह्याक गरे पनि यी ह्याकरले दुःख भने दिन्निन्। फेसबुक ह्याक गरिन् भने यसो स्ट्याटस अपडेट गरिदिन्छिन् मेरो शैलीमा। तर म उनलाइ कता कता पक्रिहाल्छु। जीमेल र याहूमा इमेल हेर्छिन् अनि वेवएसएमएसबाट मलाइ म्यासेज पठाउँछिन्।<br />
१ बर्षअघि जसो होला, पहिलोपटक उनले मेरो जीमेल ह्याक गरेको। पहिलोपल्ट आफ्नो आईडी ह्याक भएको, निकै तनाव भएको थियो। बिहान ११ बजेतिर लगइन प्रयास गर्दा खुलेको थिएन। दिनभर ट्राइ मारे, तर खुलेन। साँझ साढे सात बजेतिर उनको फोन आएको थियो, 'मिस्टर, के भो, आईडी ह्याक भो? केटीहरूका राम्रा राम्रा नाम छानेर पासवर्ड राखेपछि त ह्याक भइहाल्छ नि!' उनले लाडिदैं भनेकी थिइन्। त्यो बेलाको मेरो पासवर्ड कुनै सुन्दर स्त्री नाम थियो। उनले यति भनेपछि मैले भनेको थिएँ, 'आफ्नो इमेल ह्याक भएर कस्तो इम्पोर्टेन्ट इमेल गर्न पाएन। कति इमेल आएको थियो होला इनबक्समा। मान्छेलाइ टेन्स भएको बेला तिमी मलाइ नचाट है। बाई।' रिसाएको पारामा मैले फोन काटेपछि उनले फेरी फोन गरेकी थिइन्। लगातार ३ पटकसम्म फोन नउठाएपछि उनको टिठलाग्दो म्यासेज आएको थियो। अनि मैले कलब्याक गरेको थिएँ। 'म यत्रो साइबर सेक्युरिटीको स्टूडेन्ट हुँदाहुँदै हजुरलाइ किन टेन्सन लिनुपर्ने?' मलाइ सान्त्वना दिदैं उनले अनुमति मागेकी थिइन्, 'एउटा कुरा भनुँ, नरिसाउनेभए मात्र!'<br />
'रिसाउँदिन, भन न।'<br />
'खास आज हजुरको आईडी मैले ह्याक गरेको। यसो प्राक्टिकल गर्दा गर्दै हजुरको आईडी सम्झेको, कति इजी पासवर्ड अनि मैले पासवर्ड चेन्ज गरेको। डन्ट वरी डियर, त्यस्तो इम्पोर्टेन्ट र तत्कालको डेडलाइन भएको कुनै इमेल आएको थिएन।' रून्चे स्वर पार्दै उनले थपिन्, 'सरी ल।'<br />
'तिमी आफै बोक्सी, आफै झाँक्री भन्ने मलाइ के थाहा त?' मैले रिसाए जसरी भने, 'खुरूक्क मेरो नयाँ पासवर्ड लेउ।'<br />
'नरिसाउनुन, प्लिज। हजुरलाइ थाहा छ, हजुर मसँग रिसाउँदा मलाइ कस्तो हुन्छ' उनले निकै माया गर्ने ब्वायफ्रेण्डलाइ भनेजस्तै गरी भनिन्, 'त्यसैले, प्लिज नरिसाउनु। हजुरको नयाँ पासवर्ड म एसएमएस गरिदिन्छु नि ल।'<br />
'हस्' मैले आज्ञाकारी भएर भने, 'गुड नाइट। बाई।'<br />
'बाई।'<br />
एकछिनमै उको नम्वरबाट मेरो मोबाइलमा नयाँ पासवर्ड आयो। मैले हतार हतार नयाँ पासवर्ड राखी लगइन गरें अनि पासवर्ड बदलें।<br />
...............................................<br />
उनी अर्थात रितु। अचेल त म उसलाइ सिजन भनेर बोलाउन रूचाउँछु। त्यसो त कहिलेकाँही रितु पनि भन्छु र रीस उठेको बेला ह्याकर पनि। राजधानीको महंगो कलेजमा साइबर सेक्युरिटीको विषयमा ब्याचलरको फोर्थ सेमेस्टर पढ्छिन् अहिले। काठमाडौं बाहिरकी हुन् मेरो छिमेकी जिल्लाको ठूलो शहरकी। दुइ बर्षअघिको बर्खामासमा उनको र मेरो भेट बुटवलदेखि काठमाडौं आउने सुमोमा भएको थियो। एउटै सीटमा संगसंगै। यात्रामा एक्लै रहिछन् उनी पनि मजस्तै। बेलाबेलामा बोलिरहनुपर्ने। उनले नै चिनजानको क्रम शुरू गरेकी थिइन्। भर्खर प्लस टूमा साइन्स सकाएर साइवर सेक्युरिटी पढ्न राजधानी छिर्न लागेकी। मैले नि त्यसैबखत आफूले राजधानीको एउटा सरकारी क्याम्पसमा जर्नलिज्म एण्ड मास कम्युनिकेसनमा ब्याचलर्स थर्ड इयर पढ्दै गरेको जानकारी दिएको थिएँ। छुट्ने बेला उनले नम्वर मागेकी थिइन्, मैले पनि मेरो विजिनेस कार्ड थमाइदिएको थिएँ। तर अचम्म, त्यत्रो यात्राको क्रममा धेरै कुरा हामीले बाँड्यौं तर एकअर्काको नाम नै सोध्न बिर्सेछौं। मेरो नाम त विजिनेस कार्डमा थियो तर उनको नाम मलाइ थाहा थिएन।<br />
..........................................<br />
एकहप्तापछि रितुले फोन गरेकी थिइन्। अज्ञात नम्वरबाट फोन आएको थियो। नचिनेको नम्वरलाइ कम प्राथमिकतामा राख्ने मेरो बानीबाट उनी पनि पिडित भइन्। चार, पाँच पटक ट्राइ गर्दा मात्र मैले उनको फोन रिसिभ गरेको थिएँ। स्वर चिन्न गाह्रो भएर मैले उनको परिचय मागेको थिएँ। उनले 'म रितु' भनेकी थिइन् तर मलाइ यो नाम यादै थिएन। एकछिन अक्मक्किएपछि उनले बुटवलदेखि काठमाडौंसम्मको सुमो यात्रा सम्झाएकी थिइन् अनि मैले त्यो क्षणका एकदुइ घटना सम्झाएको थिएँ अनि उनी मरिमरि हाँसेकी थिइन्। यहीबाट शुरू भएको थियो हाम्रो फोनबार्ता।<br />
..............................................<br />
यसपछि, उनको र मेरो सातामा एकपल्ट फोनमा ८/१० मिनेट कुरा भइरहन्थ्यो, धेरैजसो शनिबार। यो क्रम हामी एकअर्कालाइ नभेटुञ्जेल चलिरह्यो। करीव २ महिनापछि उनले नै भेट्ने प्रस्ताव राखेकी थिइन्। शनिबारको दिन, दिउँसो २ बजे कालिकास्थान मन्दीर। पहिले नै भेटिसकेकाले हुलिया लिनु वा दिनु आवश्यक थिएन। पहिलोपल्टको यो औपचारिक भेटघाट अविस्मरणीय बनेको थियो। उनले भनेकी थिइन्, 'खोइ, एकै ठाउँतिरको भएर हो की किन हो, हजुर मेरो आफ्नै नजिकको मान्छे जस्तो लाग्छ।' मैले नि जिस्क्याइदिएको थिएँ, 'मलाइ टाढाको मान्छे भन्ठानेको? म त झन् नजिकको मान्छे भनेर पो भेट्न आएको। तिमीलाइ त जस्तो मात्र लाग्दो रैछ, क्या बोर।' मेरो उत्तरमा उनले अनुहार रातो पारी घोसेमुन्टो लगाएकी थिइन्। सम्भवतः यति छिटै मैले तिमी भन्न थालेको उनी पहिलो केटी थिइन्।<br />
त्यो दिन मैले उनलाइ डिल्लीबजारको मःमः प्यालेसमा लगेर तोफू र पानीपुरी खुवाएको थिएँ। अनि उनी बस्ने कालोपुल नजिकै रातोपुलमा पुर्याएर छोडिदिएको थिएँ।<br />
.................................<br />
विस्तारै, हाम्रो भेटको क्रम बाक्लिन थाल्यो र भेट्ने स्थान पनि फरक फरक। प्रायः स्थानहरू उनकै रोजाइका हुन्थे। प्रायः मन्दीर, कहिले पार्क, कहिले सपिङ मल अनि निकै कम फिल्म हल। यतिञ्जेल उनको कलेजको पहिले सेमेस्टर समाप्त भएको थियो । एक साँझ ९ बजेतिर उनले फोन गरेकी थिइन्। फोनमा उनले 'मैले भोलि जानीजानी एउटा मीठो गल्ती गर्दैछु, हजुरले माफ गर्नुहुन्छ भन्ने विश्वाससहित।' भनेकी थिइन्। उनको स्वर सिरियस थिएन, त्यसैले उनी जिस्केको होला भन्ने ठानेको थिएँ। 'के गल्ती गर्दैछ्यौं?' मैले सोधेको थिएँ। 'म भोलि बेलुकी भन्छु नि ल। गुड नाइट। बाई।' सदाझै सहज तरिकाले उनले बिदा मागेकी थिइन्। उनले जानीजानी गर्न लागेको मीठो गल्तीको बारेमा मलाइ ठूलो जिज्ञाशा थियो। अझ रोचक, उनले गर्ने गल्तीका लागि मैले माफी दिन्छु भन्ने विश्वासहित रे।<br />
अर्को दिन मेरो जीमेल एकाउन्ट ह्याक भयो। अनि मैले सिजनको त्यो गल्ती के थियो भन्ने सोध्न बिर्सें, उनले पनि भनिनन्। टेन्स भएकोले दिनभर मोबाइल अफ गरें भने भरे पासवर्ड पाएपछि पनि अफ गरें। धेरै दिनसम्म उनले भनेको गल्ति बिर्से, न उनले नै सम्झाइन्। झण्डै एक महिनापछि मैले अनायासै सम्झेर सोधेको थिएँ, 'सिजन, तिमीले अस्तिनै के गल्ती गर्दैछु, मैले माफी दिने विश्वाससहित भनेकी थियौ?' मेरो प्रश्न सुनेर उनी फोनमै मरीमरी हाँसेकी थिइन् मलाइ अन्योलमा पार्ने गरी। एकैछिनपछि उनले हाँसो रोक्दै भनेकी थिइन्, 'हजुरको जीमेल आईडी ह्याक गर्ने कुरा के।' अनि मैले बल्ल थाहा पाएको थिएँ, मेरो जीमेल ह्याक गर्ने उनको पुर्वनिर्धारित योजना रहेछ भनेर। उनले थपिन्, 'अब म यस्ता गल्ती धेरै गरिरहन्छु।'<br />
.................................<br />
त्यो सोमबार, साउन महिनाको एक सोमबारको बिहान सिजनले मलाइ सँगै पशुपति बोलाएकी थिइन्। हाम्रो चिनजान भएको करिव दुइ बर्ष भएको थियो र यसबीचमा हामी निकै नजिकिएका थियौं। काठमाडौं आसपासका धेरै मन्दीरमा हामी पुगिसकेका थियौं किनकी सिजनको पहिलो रोजाइ मन्दीर हुन्थ्यो र मलाइ पनि भीडभाडभन्दा शान्त ठाउँ मन पर्थ्यो। त्यो सोमबार म रातोपुल पुग्दा हत्केलाभरी मेहेन्दी र नाडीभरी हरियो चुरा लगाएर हरियै कुर्तासलवारमा मलाइ कुरिरहेकी थिइन्। त्यो दिन पहिलोपल्ट मैले उनलाइ त्यति धेरै राम्री देखेको थिएँ र त्यो दिन नै उनले मलाइ मोहनी लगाएकी थिइन्।<br />
'तिमी आज बल्ल अलि देख्न हुनेजस्ती देखिएकी छौं' मैले भनेको थिएँ।<br />
'आजभन्दा अगाडि कस्ती देखिन्थे र?' उनको निर्दोष प्रश्न खनियो।<br />
'नराम्री।' मैले हाँस्दै जवाफ दिइ कुरा अन्तै मोडेको थिएँ, 'साउनको सोमबार व्वायफ्रेन्ड वा हज्व्याण्डसँग पनि जानु नि, किन मलाइ बोलाइरहनु? बिहान बिहान मस्त सुत्न नि पाइएन।' मैले निद्रा नपुगेको अभिनय गर्दै हाइ काढें।<br />
'हन्ब्याण्डसँग जान बिहे भएको छैन। मेरो ब्वायफ्रेन्ड.... ब्वायफ्रेण्ड, पशुपति पुगेर भेटाउँछु ल? आज एकविहान मेरा लागि छिटो उठ्न भएन?' उनले तुरून्तै उत्तर र प्रश्नको बर्षा भयो।<br />
'अँ साँच्ची, तिम्रो ब्वायफ्रेण्ड त श्लेषमान्तकका रूखमा दायाँ बायाँ उफ्रिरहेको हुन्छ नि है। सुन न, अस्ति नै पशुपति जाँदा मेरो साथीको हातको पुजा सामान खोसेर तिम्रो ब्वायफ्रेण्डले।' मैले नि जिस्क्याउन मिल्नेसम्म जिस्क्याएँ।<br />
उनलाइ रीस उठेछ क्यारे, रिसाउँदै मलाइ भनिन्, 'हजुर भएको भए त त्योभन्दा बढी....'<br />
सिजनलाइ जिस्क्याउनु मेरा लागि रमाइलो लागिरहेको थियो। उनीसँग गफ गर्नु, भेट्नु वा उनलाइ हेरेर टोलाउनु मलाइ रमाइलो लाग्थ्यो। म कन्फ्युज्ड थिएँ, यो मलाइ के भइरहेको छ? एट्रयाक्सन की लभ, सधै कन्फ्युज हुने विषय? यस्तो त स्कूल पढ्दा देखि नै हुन थालेको हो। दुइ चार दिन एउटी मनपर्ने, त्यसपछि फेरी अर्की मन पर्ने। प्लस टू लाइफमा पनि यस्ता निकै भए। अहिले सम्झिदाँ हाँसो उठ्छ, सम्भवतः त्यो सबै एट्रयाक्सन थियो होला। सिजनप्रति म एट्रयाक्टेड भइरहेको छु की लभमा छु, पत्तो पाउन अझै सकिरहेको थिइन।<br />
यस्तै सोच्दासोच्दैं पशुपतिको ढोकानेर पुगिएछ। सिजनको हातमा पुजाको थाली थियो भने मेरो हात रित्तै। साउनको सोमबारको दिन पशुपतिमा भीड त कति हुन्छ कति, यही बुझेर आजको दिन मैले अफिसमा बिदा लिएको थिएँ। सिजन लाइनमा जोडिएकी थिइन् भने म दायाँबायाँ हेर्दै थिएँ तर सिजनको नजिकै थिएँ। सिजन आज असाध्यै राम्री देखिएकी थिइन्, त्यसैले मैले मेरो मोबाइलको क्यामेराबाट उनको विभिन्न पोजको फोटो लिन भ्याइरहेको थिएँ, मोबाइलमा जीपीआरएस चलाएको बहानामा। लाइन विस्तारै सर्दै थियो, लाइनसँगै सिजन सर्दै थिइन् र सिजनसँगै म पनि। हामी गफ गरिरहेका थियौं, बेला बेलामा म जिस्क्याउँथे, 'तिमी महादेवलाइ तिम्रो कोठाको कुनामा ह्याक गरेर राख्न सक्दिनौं?' उनी पनि जवाफ दिन्थिन्, 'ह्याक गरेर राख्न मिल्ने भए त म ....' बीचमै उनले वाक्य टुंग्याइन् अनि चुप लागिन्। करीव ४ घण्टाको प्रतिक्षापछि सिजनको पालो आयो। सिजनलाइ मैले 'राम्रोसँग वर मागेर आउ है' भनेर पठाएँ अनि बाहिर कुरेर बसें। एकछिनमा उनी आइपुगिन् अनि मेरो दाहिने हात तानेर उनको शिरमा राखिन्। मभन्दा अलिकति होची नै भएकाले मेरो हात उनको शिरमा पुर्याउन समस्या भएन। उनले भनिन् 'म हजुरलाइ धेरै माया गर्छु, अति नै चाहन्छु। डु यु लभ मी अर नट? मैले टेक्नोलोजीको पासवर्ड ह्याक गर्न सकेपनि हजुरले मेरो मनलाइ ह्याक गर्नुभयो।' म बडो दुविधामा परें। अनि मैले भने, 'सिजन, म तिमीलाइ केही दिनमै रिप्लाइ दिन्छु नि ल!' उनले हुन्छ भन्ने आशयले टाउको हल्लाइन् र मैले उनको शिरबाट मेरो हात झारें। उनलाइ जहाँबाट उठाएको थिएँ, त्यही पुर्याएर छाडिदिएँ। भरेदेखिको उनको हरेक फोनमा उनले उनको प्रश्नको जवाफ मागिरहेकी हुन्छिन्, अनि मैले पनि 'तिमीले मेरो पुरै जीवन ह्याक नगरि नछाड्ने भयौं है' भन्दै जिस्काइरहन्छु। आज त उनले ठुलै घुर्की पो लगाइन्, 'हजुरले मेरो रिप्लाइ नगर्दासम्म म अव हजुरको जीमेल, याहु, फेसबुक, साइट सबैको पासवर्ड चेन्ज गरिदिन्छु अनि दिदैंदिन्न।' मलाइ भने अझै केही समय उनलाइ वेटिङमा राख्न मन छ किनकी म अझै उनलाइ धेरै बुझ्न चाहन्छु ताकी अहिलेको हतारको निर्णयले बाँकी जीन्दगी पुरै उनले ह्याक गरेर नराखुन्।<br />
<span style="color: #454545; font-family: Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 20px;">------------------------------------</span><br />
<span style="color: #454545; font-family: Arial, 'Helvetica Neue', Helvetica, sans-serif; font-size: 16px; line-height: 20px;">तस्वीर साभारः forum.urduworld.com</span><br />
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0Nepal28.394857 84.12400828.394857 84.124008 28.394857 84.124008tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-56607051730674879662012-04-25T17:03:00.000+05:452013-04-07T17:10:58.973+05:45फेसबुक प्रतिक्षा<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<b>'तिमीले नसम्झिदाँ माया, बेग्लै हुँदो रै'छ...'</b><br />
<br />
मोबाइलको सिंगटोन बज्यो । मल्लिका कार्कीको स्वरको यो गीत पहिलो चोटी बर्दिबासको सुनगाभा एफएममा सुनेको थिएँ। शुरूमै सुन्दा मन पर्यो । ल जा... म पनि के कम... त्यहाँको टेक्निसियन साथीलाइ पेनड्राइभमा कपी गर्न भने अनि बोकेर काठमाडौं ल्याएँ। एडब अडिसनमा अगाडिको म्युजिक काटिदिएँ अनि बनाइदिएँ सिंगटोन। ब्लुटूथबाट मोबाइलमा सारे अनि सेट गरें सिंगटोनको रूपमा । मोबाइल नर्मल प्रोफाइलमा भएको बेला जसको फोन वा मिस कल जे आएपनि यही बज्ने।<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoHfx90ZhKo42PwUcGJm7_r1XQ_P_Hbt70Ythxn_DSSoCXrJpVFdsUduFBcThep1xjY_Msbf6fM5IjwsAZGiN9sJe_X0tm4QKBvM90mKf7SMlydV1vjFI552ImCTToOqprfdeR3kbgJ7ug/s1600/facebook-fever.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoHfx90ZhKo42PwUcGJm7_r1XQ_P_Hbt70Ythxn_DSSoCXrJpVFdsUduFBcThep1xjY_Msbf6fM5IjwsAZGiN9sJe_X0tm4QKBvM90mKf7SMlydV1vjFI552ImCTToOqprfdeR3kbgJ7ug/s320/facebook-fever.jpg" width="103" /></a></div>
यसो मोबाइलमै समय हेरें । रातको १ बजेको रहेछ । कलेज जान अलार्म बजेको हो कि भन्ने ठानेको होइन रै'छ। मिस्ड कल भनेर एउटा अज्ञात नम्वर देखें । ९८०३६..... यस्तै नम्वर थियो । मेरो एनटिसीमा पहिलेको मेरो मोबाइल अहिलेको एनसेलको अज्ञात नम्वर... कसको हो भन्ने याद भएन, निद्राले थिचेको थियो, पल्टिदिएँ । सिरानीमै रहेको मोबाइलमा एउटा म्यासेज आयो । भन्ठाने, एनटिसीले मोबाइल वन वे भएको जानकारी दिन पठाएको म्यासेज होला । यो पोस्टपेड मोबाइल पनि झन्झटै हो, कतिबेला वन वे हुन्छ थाहा हुँदैन । यस्ता म्यासेज मलाइ मोबाइलमै सेभ गरेर राख्न मन लाग्दैन। डिलिट गर्छु भनेर हेरेको त, त्यही मिस्ड कल वाला नम्वरबाट आएको म्यासेज रै'छ। 'आइ एम वेटिङ यू इन फेसबुक'। यति मात्र लेखेको थियो, कहाँबाट कसले कुन नियतले पठाएको थियो, लेखिएको थिएन । मस्त निद्राले च्यापेको बेला अनलाइन? मैले नि रिप्लाइ गरे, 'आइ एम स्लिपिङ । हु आर यू? आइ कुडनट रिकग्नाइज यू । प्लिज गिभ मि टू स्लिप । गुड नाइट ।' मनमा जति रीस उठेपनि म सितिमिति गाली नै गरेर कसैलाइ केही भन्न सक्दिन । सेन्ड हुनुअघि नै डेलिभरी रिपोर्ट आयो, यो एनटिसी पनि गजवको छ । एक मिनेट पनि नहुँदै अर्को म्यासेज आयो । रोमन नेपालीमा लेखेको थियो, 'सुतेको मान्छेले कसरी रिप्लाइ गर्छ? म तिमीलाइ फेसबुकमा वेट गरिरहेको छु। कम फास्ट न प्लिज!' म माथि ठुलै चुनौती थियो । फेरी उठे, पानी पिएँ, अलि अलि भोक लाग्न थालेको रै'छ। साथीहरूले पेट लाग्यो भन्या भएर साँझमा भात खान छोडेको त बिहान उठ्दा पेटभर मुसा दौडिने । सुत्ने खाटको साइडको सानो टेवलमा रारा चाउचाउ रै'छ, खोले अनि खान थाले । म्यासेज रिप्लाइ गरिन। एनसेलमा रिप्लाइ गर्दा झण्डै ३ रूपैंया काट्छ । बडो पैसा बचाउनेजस्तो गरें ।<br />
<br />
यतिन्जेल निद्रा भागिसकेको थियो । ल्यापटप ताने अनि खोलें । मेरो एक्लो जीवनमा साथी भनेकै यही ल्यापटप त हो नि । सारै धेरै समयको सपना साँचेर किनेको ल्यापटप, सारै माया लाग्छ । अहिलेसम्म जीवनमा आफ्नै कमाइबाट किनेको सबैभन्दा महंगो बस्तु । निकै माया लाग्छ अनि कहिलेकाहिँ 'ल्यापी' भन्छु । अफिसमा साथीहरूले जिस्काउँछन्, 'के हो मुकु, ब्यागभित्र गर्लफ्रेन्ड हो?' गर्लफ्रेन्डले यति साथ दिन्थिन या दिदैंनथिन्, थाहा भएन तर यसले हरपल हरक्षण केही गुनासो नगरी साथ दिइरहेको छ । अँ साँच्ची, ल्यापटप खुल्यो, इन्टरनेटको तार जोडें । एकछिनमा याहू, जीटक, स्काइप सबै साइन इन भएँ । सरसर्ती हेरें, बिदेशी साथीहरू मात्र अनलाइनमा रै'छन् । अनि साइन आउट गरें । क्रोममा फेसबुक टाइप गरे अनि कन्ट्रोल इन्टर हाने । डब्लूडब्लूडब्लू र डट कम टाइप गर्न छाडेको निकै भयो । साइटको नाम टाइप गर्यो अनि कन्ट्रोल इन्टर । एकछिनमै फेसबुक खुल्यो । अनलाइनमा केही फेसबुक फ्रेन्डहरू थिएँ, तर कोही पनि निकै परिचित लागेन । यसो साथीहरूको स्टाटसमा जेपीटी कमेन्ट हानुँ भन्ने सोचेर लेख्दै थिएँ। च्याट बक्समा रोमनमा 'मलाइ थाहा थियो, तिमी अनलाइन आउँछौं भनेर' भन्ने म्यासेज आयो । बडो स्टाइलिस अक्षरमा प्रतिक्षा लेखिएको मान्छेले मलाइ म्यासेज पठाएको रहेछ । खासै चिनेजस्तो लागेन । अहिलेसम्म रिक्वेस्ट आएका कसैलाइ रिजेक्ट नगरेकोले मेरो फेसबुक साथीहरूमा करीब १ तिहाइ अपरिचित साथीहरू छन् । हुन त आफूले नि कहिलेकाहिँ नचिनेकालाइ एड गरिन्छ नत्र मिलर कम्पनीका अब्राम मिलरसँग म नाथेको के चिनजान हुनु नि! मैले रिप्लाइ गरिन अझ भनौं यति छिटो रिप्लाइ गर्न चाहिन । फेरी अर्को म्यासेज आयो, 'स्विट ब्वाय, विद होम आर यू बिजी?' स्विट ब्वाय, यो शब्दले कता कता तरंग ल्यायो । फेरी अर्को वाक्य थपियो च्याट बक्समा, 'सो सरी फर डिस्टर्विङ यू एट मिडनाइट। आइ कुडनट स्लिप विदाउट टकिङ विद यू... ही ही' मलाइ पारो छुट्यो । कुन चैं केटाले मलाइ मुर्गा बनाउन नक्कली आईडीबाट यस्तो गरायो भन्ने सोचें । तैपनी टाइप गरे, 'म्याडम, हु आर यू, आइ डन्ट न यू । एण्ड हाउ डिड यू गेट माइ नम्वर? डन्ट यू फिल एसेम्ड टू डिस्टर्व वन व्वाय एट दिस टाइम?' एकैपटकमा यी सबै टाइप गरी इन्टर थिचें। मलाइ सबैभन्दा ठूलो जिज्ञाशा चैं मैले नचिनेको व्यक्तिले मेरो मोबाइल नम्वर कसरी पायो भन्ने थियो। अफिसको भिजिटिङ कार्डमा पनि मोबाइल नम्वर छैन । मैले सार्वजनिक स्थानमा पनि मोबाइल नम्वर लेख्ने गरेको छैन। बरू इमेल एड्रेस छ्यापछ्याप्ती लेख्छु। सजिलो छ, रीस उठ्यो वा चित्त बुझेन भने स्पाममा लगेर ठेल्दियो। अनि टन्टा साफ...<br />
'म्याडम? आइ एम नट म्याडम, एम मिस, सर। अन्डरस्टूड? लोल! बाइ द वे, यू विल नो मी सुन, बट आइ नो यू भेरी वेल।' सायद मैले सँगै स्कूल पढेको कोही हुनुपर्छ भन्ने सोंचे अनि अलिक सफ्ट भएर कुरा गरें । कुरा गर्दै गएँ, उसले मेरो तीनपुस्ते विवरण लेखी । मेरो घर, क्याम्पस, अफिस, इन्ट्रेस्ट, लगायतका कुराहरू । म छक्क परें । उसको प्रोफाइल पिक्चर हेरूँ भनेको पनि एउटा गुलाबको फूलको तस्वीर ल्याएर प्रोफाइल पिक्चर बनाएकी रहिछ। अरू तस्वीर थिएनन्। एक मनले यो पात्रलाइ फेसबुकको फ्रेन्ड्स लिस्टबाट हटाउँछु भन्ने सोचें तर अर्को मनले मेरो बारेमा सबै थाहा भएकालाइ किन हटाउनु भन्ने सोचें ।<br />
च्याट गर्दागर्दै ४ बजेछ। यो पहिलो च्याटमा उसले नै धेरै लेखी, मैले निकै कम लेखें। बीच बीचमा निद्रा लागेन भनेर सोध्थे ताकी उ सुतोस् अनि म पनि सुत्न पाउँ। बिहान ६ बजे क्लास जानुपर्ने सम्झे । क्लासमा पनि कोही कोही लेक्चररहरूले पठाएको सुन्दा निद्रै लाग्ने । सहपाठी अर्चनाले भनेको सम्झे, 'कोही बोलेको हामी सुन्दैनौं, कोही हामी बोलेको सुन्दैनन्।' अनि हाँसे । म अरूभन्दा बढि हाँस्छु जस्तो लाग्छ, धेरै जना सिरियस हुनुपर्छ भन्छन् तर आफूलाइ सिरियस भन्ने कुरा उही मर्ने बेलाका विरामी मात्र लाग्छ। दुइ दिनको जिन्दगीमा के सिरियस हुनु, धेरै सिरियस अर्थात सेन्टिमेन्टल हुँदा आधा सेन्टि आधा मेन्टल भइएला भन्ने डर। डिच्च हाँसेर टारिदिन्छु । आफूलाइ मनपर्ने मान्छे हाँस्यो भने मुसुक्क हुन्छ र मन नपर्ने हाँस्यो भने डिच्च हुन्छ, खरेल सरले एकदिन क्लासमा सुनाउनुभएको। मलाइ पनि हो लाग्यो अनि प्रचार गर्न थालेको छु।<br />
……………………………………………………………..<br />
कुरा कहाँबाट कहाँ पुगेछ । करीव सवा १ देखि ४ बजेसम्म झण्डै ३ घण्टाको दौरानमा मैले प्रतिक्षाका धेरै कुरा सुने। मैले उनलाइ मेरो मोबाइल नम्वर कहाँबाट थाहा पाएको भनेर सोधे तर उनले 'चाह्यो भने जे पनि पत्ता लगाउन सकिन्छ, मोबाइल नम्वर त के हो र!' भनिन् अनि कुरा मोडिन्। उनका उट्पट्याङ गफहरू मलाइ रमाइलो त लागिरहेको थियो । तैपनि दिक्क मानेको बहाना गर्दै मैले टाइप गरे, 'नाव आई वान्ट टु स्लिप, गुड नाइट, बाइ !' अनि उनको रिप्लाइ नकुरी फेसबुक च्याटबाट अफलाइन भएँ । निद्रा लाग्यो भनेर अफलाइन भएपनि मलाइ खासै निद्रा लागेको थिएन। 'हाइ हाइ' भने गरिरहेको थिएँ। मेरो मनमा भने यो प्रतिक्षा भन्ने केटी को होला भन्न् लागिरह्यो। फ्रेन्ड्स लिस्टमा प्रतिक्षालाइ खोजे अनि प्रोफाइलमा गएँ। अचम्म, उनको फ्रेन्ड्स लिस्टमा म मात्र रहेछु अर्थात् उनको फेसबुक फ्रेन्ड म मात्र रहेछु । फेसबुक वालमा मात्र एउटा स्टाटस थियो, 'वेयटिङ फर यू'। त्योबाहेक थप केही थिएन। झनै अचम्म परे। फेसबुक इनबक्समा एउटा म्यासेज आयो। म्यासेज उनकै थियो, मध्यरातमा अनलाइन आएकोमा कृतज्ञता र डिस्टर्ब गरेकोमा सरी। आउँदो बेलुकी ९ बजेतिर अनलाइन आउन अनुरोध। रिप्लाइ गर्न जाँगर चलेन। कसले मलाइ यसरी चाटिरहेको छ, मेरो शंका झन बढ्यो।<br />
……………………………………………………………..<br />
बेलुकी ८ बजे नै इन्टरनेटमा जोडिएँ। स्काइप, जीटक, याहु, एमएसएन, फेसबुक सबैमा एकैपटक लगइन गरे। गत महिना पोखरा जाँदा खिचेको कलर पिक्चरलाइ फोटोशपमा ब्ल्याक एण्ड ह्वाइट गराए अनि फेसबुकमा नयाँ प्रोफाइल पिक्चरको रूपमा अपलोड गरें। क्याप्सन लेखे 'ब्ल्याक एण्ड ह्वाइट लाइफको ब्ल्याक एण्ड ह्वाइट पिक्चर' । तुरून्त इनबक्समा उही पात्रको म्यासेज आयो, 'कसरी बी/डब्लू लाइफ?' मैले स्पष्टीकरण दिनु जरूरी ठानिन, त्यसैले रिप्लाइ पनि गरिन। यतिञ्जेल म फेसबुक च्याटमा अफलाइन थिएँ, अनलाइन भैदिएँ। अनलाइन हुनासाथ उही पात्रको म्यासेज। यो फेसबुकमा इन्भिजिबल अप्सन पनि हुनु नि। कम्तीमा आफूलाइ च्याट गर्न मन नलागेकासँग त लुक्न सकिन्छ।<br />
अँ साँच्ची, केही शंका, धेरै खुल्दुली, त्यो साँझ पनि निकै बेर अनलाइनमा गफिएछुँ। भोक लाग्न थालेपछि पो थाहा भयो। अफिसबाट फर्केपछि मेरा परममित्रहरू बनकाइँलो र नारायणसँग भृकुटिमण्डपमा खाएको एक गिलास चिया र एउटा स्लाइस केकले यतिञ्जेल थेगिरहेको थियो। भात के पकाउन थाल्नु, रोटि पकाउनु त झन् अल्छि लाग्ने। फेरी उही रारा चाउचाउ। ल्यापटपमा समय हेरे, ११ बजिसकेछ। 'म सुत्छु। मलाइ निद्रा लाग्यो। तपाइले मलाइ हिजो पनि सुत्न दिनुभएन। गुड नाइट। बाइ' यति लेखेर म्यासेज गरे अनि प्रतिउत्तरको प्रतिक्षाविनै अफलाइन भएँ।<br />
........................................................<br />
अब त साँझ परेपछि अनलाइनमा प्रतिक्षाकै प्रतिक्षा। सम्भवतः एउटा अनलाइन नसा। यस्तै क्रम केही दिन चलिरह्यो। च्याटका टपिकहरूः लाइफ, स्टडी, लभ, अनलाइन, प्रोफाइल पिक्चर अनि कहिलेकाहिँ पोल्टिक्स र ट्राभल। विस्तारै विस्तारै थाहै नपाई धेरै कुराहरू सेयर भएछन् र उनीसँग निकै खुल्न थालेछु। तर यतिञ्जेल पनि मैले उनलाइ चिन्न भने सकेको थिएन। उनको बारेमा जति सोधे पनि उनले म तिमीलाइ छिटो भेट्न चाहन्छु, त्यो बेला तिमीले मलाइ देख्नासाथ चिन्नेछौं। अव म उनलाइ भेट्न व्यग्र थिएँ। उनले नै भेटको प्रस्ताव राखुन् भन्ने चाहन्थे। केही दिन कुरें । एक दिन म आफै सोधे। तिमी भन्न अप्ठ्यारो लाग्यो किनभने म निकै कम केटीहरूलाइ मात्र तिमी भनेर सम्बोधन गर्छु। 'ह्वेन विल यू मिट मी?' तिमी या तपाइ, के भनेर सम्वोधन गरूँ भन्ने लागिरहेको बेला अंग्रेजीमा लेखिदिएँ। उताबाट रिप्लाइ आयो 'एज यू विस स्विट ब्वायJ' मैले आउँदो शनिबारका लागि प्रस्ताव गरें भने स्थान र समय छान्ने जिम्मा उनलाइ दिएँ। तुरून्त उनले टाइप गरिन्, 'बानेश्वर बेकरी क्याफे एट फाइभ। आई विल वि इन ग्रिन टी-शर्ट एण्ड ब्ल्याक जिन्स।' उनले त्यो दिनको हुलिया पनि बताइदिइन्। आज मंगलवार, शनिबार आउन अझ ४ रात सुत्नु बाँकी छ। अझ पाँच बजे। एक मनले त ढिलो लाग्यो, अर्को मनले शनिबारको दिन नुवाइधुवाइ सकाएर एकछिन साथीहरूसँग गफ लडाएर जान पाइन्छ भन्ने सोचें। अनि मैले 'डन' लेखे र उताबाट पनि उही प्रतिउत्तर आयो। गफ गर्दागर्दै ११ बजिसकेको थियो। प्रतिक्षासँग अनलाइन गफ गर्न लागेपछि मेरो साँझको खाने बानीमा परिवर्तन आएको थियो। खानाभन्दा महत्वपूर्ण उनीसँगको गफ लाग्न थालेको थियो। भोकलाइ जितेपनि निद्रालाइ जित्न सकेको थिएन। 'म सुतुँ?' मैले अनायास कुनै भुमिकाविना सुत्ने अनुमति मागें। पहिलेपहिले त गफ गर्दा गर्दै सिधै अफलाइन भइदिन्थे तर अचेल चाहेर पनि त्यति निस्ठुरी हुन सक्दिन। 'निद्रा लाग्यो?' उताबाट रिप्लाइ आयो। मैले नि लेखें, 'अहँ लागेन, हजुरसँग च्याट गर्दा त निद्रा नि भाग्दो रै'छ' मैले नि सटायर हाने। 'मी टू' उसले कुरा सिधै बुझेजसरी भनी। अनि मैले लेखें, 'आइ एम फिलिङ भेरी स्लिपी। भोली ६ बजे कलेज जानु छ। सो, म सुते है। गुड नाइट।' म उसको गुड नाइटको अक्षर सन्देशको प्रतिक्षामा थिएँ, उसले प्रसंग एक्कासी मोडी र सोधी, 'कलेजमा कत्तिको लाइन मारिन्छ?' मैले नि सहज उत्तर दिएँ, 'साउनको महिना हरियाली छ। लाइन त मार्दिन भन्दा नि मारिहालिन्छ।' उनले हरियालीको अर्थ बुझिनछन् क्यारे, प्रस्ट पार्न भनिन्। 'साउनको महिनामा हातभरि हरियो चुरा देखिन्छ जहितहिँ, त्यसैले हरियाली' रिप्लाइ गरे अनि 'आई वान्ट टु स्लिप। बाइ।' लेखे। सधैझैं उनको रिप्लाइ नकुरी अफलाइन भएँ। बास्तवमै सारै निद्रा लागेकोले छिटै निदाएँ।<br />
................................................<br />
शनिबारको प्रतिक्षा थियो। बीचका बाँकी दिनमा खासै लामा अनलाइन वार्तालाप भएनन्। म धेरै रातीसम्म अनलाइन बस्न छाडें किनभने मलाइ अलिअलि ज्वरो आउन थालेको थियो। भोलिपल्ट अर्थात बुधबार, अगस्ट ११ को साँझ फेसबुकमा स्टाटस अपडेट गरें, 'फाइनल्ली, ज्वरो आएछ।' उसले तुरून्त इनबक्समा म्यासेज पठाई, 'के भयो स्विट ब्वाय? किन ज्वरो? कि मसँग गफ गर्दागर्दै हो। मलाइ त डर पो लाग्न थाल्यो, मसँग कुरा मात्र गर्दा त ज्वरो आयो, भेटेपछि त झन्....' डटडटमै कुरा टुङ्ग्याई। टेक केयर या यस्तैको आशा थियो तर उसले त्यसो लेखिन। रिप्लाइ गर्नु पनि जरूरी ठानिन।<br />
---------------------------------<br />
त्यसपछि म अनलाइन बसिन किनभने मैले रेस्ट गर्नुथियो। त्यसैले, बेलुकी ९ बजे नै सुतिसक्थें। बुधबारबाट आउन थालेको ज्वरो कम, बढी गर्दै गयो। शनिबारसम्म म ज्वरोले निकै गलिसकेको थिएँ। ब्लड, युरिन टेस्ट गराउँदा केही देखिएको थिएन। डाक्टरले प्यारासिटामोल मात्र प्रेस्क्राइब गरेको थियो। यसले ज्वरो विस्तारै घट्दै थियो, २ दिनमा १ डिग्री मात्र घट्थ्यो। त्यसैले आइतबार प्रतिक्षासँग भेट्न जान सक्ने शारिरीक हैसियत मसँग थिएन। शनिबार बेलुकी एकैछिन फेसबुक खोल्न ल्यापटप अन गरें। प्रतिक्षाको म्यासेजको व्यग्रताका साथ प्रतिक्षा गरिरहेको थिएँ। अचम्म, मेरो इनबक्समा उनको एउटा पनि म्यासेज देखिन। त्यसपछि, म आफै नेपांग्रेजीमा उनलाइ म्यासेज टाइप गर्न लागेः 'प्रतिक्षा, आज मैले बडो प्रतिक्षाका साथ फेसबुक खोलेको थिएँ, तर म्यासेज देखिन। अचम्म लाग्यो। हाउ आर यू? इज एभ्रीथिंग ओके? ह्वेन यू गेट दिस म्यासेज, प्लिज राइट ब्याक टू मी। अनि म भोलि बानेश्वर आउन सक्दिन कज माइ फिवर इज स्टिल हन्ड्रेड थ्री। टेक कियर।' यसरी मैले आफू भोलिपल्ट उनलाइ भेट्न बानेश्वर जान नसक्ने जानकारी दिएँ र साइन आउट गरें।<br />
..............................................<br />
त्यो साँझ मैले कम्प्युटरमा फेसबुक खोलिन। मोबाइलमा भने बेला बेलामा चेक गरिरहन्थे, कतै उनको म्यासेज आउँछ कि भनेर। आइतबार दिउँसोसम्म म्यासेज कुर्दाकुर्दा मेरो धैर्यको बाँध टुट्यो र मोबाइलको म्यासेज इनबक्समा गएर उनले पठाएको म्यासेज खोजें अनि पहिले म्यासेज लेखे 'हेल्लो, हाउ आर यू? इज एभ्रीथिंग ओके? टुडे आइ वन्ट कम बानेश्वर कज माइ फिवर इज स्टिल हन्ड्रेड थ्री। सरी फर इन्कन्भिनियन्स। टेक कियर। बाई!' म्यासेज सेन्ड गरे, डेलिभरी रिपोर्ट आएन। एकछिन कुरें, अब अति भएपछि त्यो नम्वरमा फोन डायल गरें। 'सरी, द इनकमिङ कल्स आर ब्लक्ड फर दिस नम्वर'<br />
..........................................................<br />
न फेसबुक म्यासेजको रिप्लाइ, न एसएमएसको रिप्लाइ, न फोनकल। मलाइ झन विरामी महसुस भयो। राती सुत्ने बेला सिरानीनेरको थर्मोमिटर तानेर ज्वरो नापें, ज्वरो पुगेछ- १०४।<br />
........................................................<br />
१०४ को ज्वरो घटेर ९८.६ मा झरिसक्यो तर मैले पठाएको एसएमएसको डेलिभरि रिपोर्ट अझै आएन, न त मैले फेसबुकमा पठाएको त्यो अन्तिम म्यासेजको रिप्लाइ आयो। अझै पनि फेसबुकमा अनलाइन भएको बेला हेरिरहन्छु कतै ती पात्र अझै पनि अनलाइन देखिन्छिन् की!</div>
Unknownnoreply@blogger.com0Nepal28.394857 84.12400828.394857 84.124008 28.394857 84.124008tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-74756863313813891262011-04-21T16:44:00.000+05:452013-04-07T16:48:50.207+05:45जगदीशपुर ताल<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
नेपालकै मानवनिर्मित ठूलो ताल कपिलवस्तुको जगदीशपुर ताललाई केही मिनेटसम्म अवलोकन गर्ने मौका पाइयो । विहान ११ बजेतिर तालमा पुग्दा त्यो ठाउँ सुनसान थियो । विश्व सम्पदा सूचीमा सूचीकृत जगदीशपुर ताल सिमसार क्षेत्रमा पनि पर्दछ । त्यहाँ पुगेको बखत खिचिएका केही तस्वीरहरूः<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://api.ning.com/files/*hSsmy71Uk9I6Dv45lwRShj-JHJuTWaFPLQMtEaQcFtT4t9QzNJKFCgDxE2i9MOu6-xU3y8usufnk8SM-ftlAyl0LbUYvtIB/a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://api.ning.com/files/*hSsmy71Uk9I6Dv45lwRShj-JHJuTWaFPLQMtEaQcFtT4t9QzNJKFCgDxE2i9MOu6-xU3y8usufnk8SM-ftlAyl0LbUYvtIB/a.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://api.ning.com/files/Pha0bELIiBAfDQIvS0pnwAimXZV-ySSVkakilD*efAwzpskubofRd*nPHf7knp5S8nZqb68ZTaG8oIoZdBlULH4p9UKgaYHQ/c.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://api.ning.com/files/Pha0bELIiBAfDQIvS0pnwAimXZV-ySSVkakilD*efAwzpskubofRd*nPHf7knp5S8nZqb68ZTaG8oIoZdBlULH4p9UKgaYHQ/c.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://api.ning.com/files/K-XUvcAylbdlZhyLoFti3hKFZmoZE9jWNkWaINfjIw5zQGdbQPcXy5oPV2WCqWPqSPrbnFpNhF8y71C6y4eOciWAOD9aw2yh/d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://api.ning.com/files/K-XUvcAylbdlZhyLoFti3hKFZmoZE9jWNkWaINfjIw5zQGdbQPcXy5oPV2WCqWPqSPrbnFpNhF8y71C6y4eOciWAOD9aw2yh/d.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
जगदीशपुर तालको दृश्यहरू</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://api.ning.com/files/K-XUvcAylbetJbTxf885Guqv6v-c1yNrE27prFqTzyMexbzUvTyv1120j2WYu3TTXqTTwZn7WA-uU97EUVfCwquGYcqiUODL/b.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="60" src="http://api.ning.com/files/K-XUvcAylbetJbTxf885Guqv6v-c1yNrE27prFqTzyMexbzUvTyv1120j2WYu3TTXqTTwZn7WA-uU97EUVfCwquGYcqiUODL/b.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
तालको छेउमा रहेका खेतमा देखिएका सारसहरू</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
यस ताललाई अलिक व्यवस्थित गरेर, बोटिङ गर्ने व्यवस्था मिलाए गजव हुन्छ भन्ने अनुभव भएको छ । यसलाई लभ लेक (प्रेमताल) को रूपमा पनि त विकास गर्न सकिन्छ नि । मानिसले नै बनाएको यो ताल यसरी अव्यवस्थित हुने हो भने त सवै लगानी खेर गएन र?</div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0Kapilvastu, Nepal27.6541877 82.99316069999997627.2040812 82.347713699999971 28.104294200000002 83.63860769999998tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-17156044040523448572011-03-24T16:50:00.000+05:452013-04-07T16:51:36.570+05:45ट्वीट फर कज<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
नेपालमा ट्वीटर चलाउने युवाहरूले 'ट्वीट फर कज' भनेर ट्वीटरबाट देश विकास गर्ने सपना देखेका छन् । 'हरेकको मुहारमा मुस्कान ल्याउने ध्येय' (a mission to bring smile on every faces!!) भन्ने नाराका साथ उनीहरूले 'ट्वीट फर कज' अभियान थालेका हुन् ।<br />
<br />
सोसल नेटवर्किङको महत्वपूर्ण माध्यमको रूपमा स्थापित भएको ट्वीटरमा ट्वीट गरेवापत ट्वीट गर्नेले प्रति ट्वीट नेपाली २० पैसा यस अभियानमा जम्मा गर्नेछन् । यसको संस्थापकहरूले शुरूमा नेपाली एकहजार रूपैंया योगदान गर्नेछन् । यस अभियानमा सहयोग गर्न चाहने व्यक्तिले 'ट्वीट फर कज' को नाममा खोलिएको ट्वीटर अकाउन्ट <a href="http://twitter.com/tfcNepal">@tfcNepal</a> लाइ फलो गर्न सक्नेछन् । यसरी फलो गरिसकेपछि फलो गर्ने व्यक्तिले गरेको ट्वीटअनुसार प्रति ट्वीट नेपाली २० पैसा यस अभियानका लागि छुट्याउनुपर्नेछ । यो रकम अंग्रेजी महिनाको 25 देखि 29 गतेसम्ममा संकलन गरिनेछ । फलोअरले गरेको ट्वीटलाइ गन्नका लागि अनलाइन काउन्टिङ प्रविधी प्रयोग गरिनेछ र यसको रिपोर्टलाइ पारदर्शी बनाइनेछ । अभियानको शुरूवाती प्रस्तावमा उल्लेख भएअनुसार, यसरी संकलन भएको रकम वृद्धाश्रमका वृद्धवृद्धा, अनाथालय र सडकमा रहेका बालबालिकाको मुहारमा मुस्कान ल्याउन सक्ने गतिविधीमा प्रयोग गरिनेछ । त्यसबाहेक, सरकारी विद्यालयको सुविधा तथा गुणस्तरमा सुधार ल्याउन र पुस्तकालयमा समेत स्थापना गर्न सकिनेछ ।<br />
<br />
मोवाइलमा चलाइने जीपीआरएस चलाउनेसहित हिसाव गर्दा पनि नेपालका करीव ३ प्रतिशत मानिसले मात्र इन्टरनेट चलाउँछन् । इन्टरनेट चलाउनेहरूले बढी सोसल नेटवर्किङ साइट चलाएपनि ट्वीटर चलाउनेको संख्या अन्यको तुलनामा निकै कम छ । तस्वीर अपलोड र अन्य विविध विशेषताका कारण नेपालमा फेसबुक सर्वाधिक प्रचलित छ । एलेक्साका अनुसार, नेपालमा सबैभन्दा धेरै चलाइने इन्टरनेट साइटहरूमा फेसबुक पहिलो नम्वरमा पर्छ, जवकी ट्वीटर एघार नम्वरमा । यसकारण पनि प्रशस्त रकम जम्मा हुनेमा चुनौती छ । यसबाहेक, यो अनलाइन माध्यम भएका कारण पनि फलो गर्नेहरू सबैले रकम नतिर्ने सम्भावना पनि उत्तिकै रहन्छ । तरपनि, अहिले नेपालीहरूमाझ ट्वीटरमा बढ्दै गरेको आकर्षणले गर्दा दिनप्रतिदिन ट्वीटर चलाउनेको संख्या बढ्दै जानेमा कुनै शंका छैन, जसले गर्दा अवश्य पनि ट्वीटको संख्या पनि बढ्नेछ । यससँगै, विभिन्न सामाजिक संघसंस्थाले पनि न्यू मिडिया र सोसल मिडियाको प्रयोगबाट हुने यस प्रकारको सकारात्मक पहलमा साथ दिन सक्ने प्रशस्त सम्भावना रहन्छ ।<br />
<br />
इजिप्टमा सोसल मिडियाले त्यहाँको शासन परिवर्तन गर्न सम्भव भयो भने नेपालमा सोसल मिडियाले नेपालीको मुहारमा मुस्कान ल्याउन नसक्ने त प्रश्न नै रहदैंन । नेपाली युवाहरूले ट्वीटरको माध्यमबाट चालेको यो अभियान प्रशंसनीय छ र यसका लागि शुभकामना छ ।<br />
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0Nepal28.394857 84.12400828.394857 84.124008 28.394857 84.124008tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-39247332560172168282011-03-14T16:52:00.000+05:452013-04-07T16:53:52.216+05:45भुइँचालो जाँदा के गर्ने?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
गएको साता जापानमा गएको ९ रेक्टर स्केलको भुइँचालोपछि हामी निकै डराएका छौं । केही दिनअगाडि कास्की आसपास केन्द्रविन्दु रहेर एकैदिन ४ वटासम्म ससाना भुइँचालो गएको पनि हामीले सुनेका थियौं र काठमाडौंलगायत नेपालभर नै ठूलै भुइँचालो आउने हल्ला पनि सुनिएको थियो । यस्ता हल्ला सुनेर डराउनेमध्ये म पनि एकजना हुँ । त्यसैले, केही वेवसाइट र पुस्तकहरू पढेर भुइँचालो गएको बेला के गर्नुपर्छ भन्ने विषयमा अलिकलि जानकारी संकलन गरेको छु ।<br />
<br />
मेरो जिज्ञाशा रहेको थियो, भुइँचालो कतिबेर जान्छ भन्ने । विज्ञहरू भन्छन्, भुइँचालोको रेक्टर स्केल र अवधीबीच समानुपातिक सम्वन्ध छ । कम रेक्टर स्केलको भुइँचालो केही सेकेण्डमै समाप्त हुन्छ भने बढी रेक्टर स्केलको भुइँचालो करीव २ मिनेटसम्म जान सक्छ अर्थात २ मिनेटसम्म जमिन हल्लिन सक्छ । गएको साता जापानमा गएको भुइँचालो २ मिनेटभन्दा लामो समयसम्म गएको थियो रे ।<br />
<br />
हामीमध्ये धेरैलाई थाहा छ की, काठमाडौंका धेरै घरहरू ठूलो भुइँचालो गएमा भत्कन्छन् । घर भत्किदाँ चोट लागेर वा पुरिएर मानिस मर्छन् वा घाइते हुन्छन् । यसबाहेक घर नभत्केपनि घरभित्र रहेका सामानहरू जमीन हल्लिदाँ हल्लिएर पनि हामीलाई चोटपटक लाग्न सक्छ । त्यसैले, भुइँचालो गएको समय हामी सकेसम्म यसबाट बच्नु जरूरी रहन्छ ।<br />
<br />
भुइँचालो जाँदा दौडेर सिढीँ चढ्नु वा ओर्लिनु हुँदैन र झ्याल अथवा कौसीबाट हाम फाल्ने प्रयास पनि गर्नुहुँदैन । सीसाको झ्याल अथवा हल्लिदाँ ढल्न सक्ने दराज, ऐना, फ्रेम वा यस्तै बस्तुको छेउछाउ पनि बस्नुहुँदैन । यदि घरबाहिर भएको अवस्था छ भने, ठूला रूख, विजुलीको पोल, पुराना वा अग्ला घरको छेउछाउ, पुलमुनि वा पुलमाथि बस्नुहुँदैन ।<br />
<br />
भुइँचालो जानुअघि नै भुइँचालो गएको खण्डमा सुरक्षित रहनसक्ने स्थानहरूको पहिचान गर्नु राम्रो हुन्छ । यस्ता सम्भावित सुरक्षित स्थानहरूमा ढोकाको चौकोस, टेवल वा खाटजस्ता फर्निचरको मुनि वा त्यस्तै स्थानहरू रहन्छन्, जहाँ भुइँचालो जानासाथ बस्नुपर्छ । सकेसम्म आफ्नो टाउको र संवेदनशील अंगलाई तकिया, कुर्सी वा अन्य कुनै यस्तै बस्तुले छोप्नुपर्छ जसले गर्दा यस्ता अंगमा चोट लाग्ने सम्भावना कम हुन्छ । यस्ता केही छोप्ने सामान नभेटिए आफ्नो हात र पाखुरा जोडेर घोप्टो परी टाउको र आँखाको रक्षा गर्नुपर्छ । नजिकै आगो बलिरहेको भए तत्काल आगो निभाउनुपर्छ । यदि साँघुरो गल्लिमा हिडिदैंछ भने, तत्काल फराकिलो सडकमा जाने प्रयास गर्नुपर्छ । यदि सवारीसाधन चलाइँदैछ भने, सवारीको गति विस्तारै कम गरी बाटोको छेउतिर रोक्नुपर्छ; एक्कासी रोक्दा दुर्घटना हुनसक्छ । यसरी रोक्दा पनि साधनलाई घर, रूख वा यस्तैले नहानोस् वा नलागोस् भन्ने कुरामा होसियार हुनुपर्छ ।<br />
<br />
यसरी सतर्कता अपनाउँदा अपनाउँदै केही गरी घरले पुरेमा के गर्ने त? स्रोत सामग्रीहरूका अनुसार, धैर्यताका साथ बाँचिने कुरामा आशावादी भएर उद्धार टोलिको प्रतिक्षा गर्नुपर्छ । आत्तिएर चिच्याउने, कराउने गर्दा मुटु र मस्तिष्कमा अनावश्यक प्रेसर पर्न सक्छ, त्यसैले सकेसम्म शान्त बस्ने प्रयास गर्नुपर्छ । यस्तो अवस्थामा सुस्केरा वा सिठ्ठी बजाएर उद्धारकर्मीलाई जानकारी दिने प्रयास गर्नुपर्छ ।<br />
<br />
भुइँचालो आफैले मान्छे मार्दैन तर यसको कारण भौतिक संरचना भत्किन सक्छ र त्यसले गर्दा मानिसको ज्यान जानसक्छ । विज्ञहरूका अनुसार, नेपालमा कुनै पनि मितिमा ठूलै भुइँचालो जान सक्छ र यसले धेरै मानिसहरूको ज्यान लिन सक्छ । यति मात्र नभएर, लाखौं मानिस घाइते हुनसक्ने सम्भावना पनि रहन्छ । त्यसैले, सकेसम्म भुइँचालोबाट जोगिन पुर्वतयारी गरौं । हरेक समय भुइँचालोबाट कसरी बच्न सकिन्छ भन्ने सोचौं । तपाईहरूसँग पनि भुइँचालोबाट जोगिन सक्ने कुनै उपाय छन् भने, कृपया कमेन्ट गर्नुहोला ।<br />
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0Nepal28.394857 84.12400828.394857 84.124008 28.394857 84.124008tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-20393260198103296602011-02-14T16:55:00.000+05:452013-04-07T16:59:29.623+05:45स्थानीय कार्टुनहरू<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
सधैं कति राजधानीका पत्रपत्रिकाको कार्टुन हेर्नू? यसपटक पाल्पामा सम्पन्न नेपाल युवा सामाजिक मञ्चमा स्थानीय कार्टुनिस्ट लक्ष्मण खड्काको केही कार्टुनहरू हेरियो । सबै कार्टुनहरूको तस्वीर खिच्न नपाएपनि दुइवटा खिचेको छु । कृपया हेरी कमेन्ट गर्नुहोला ।<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://api.ning.com/files/uhfvHP6l1j*yqpO5nBR24KX-64ctIEMgUh0oJRC7i9wh8Lh4hTFr0RoUmiRYipQVanuoFZaiPrP50OTA6d3F6hDlPbe7CVGq/cartoon1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="282" src="http://api.ning.com/files/uhfvHP6l1j*yqpO5nBR24KX-64ctIEMgUh0oJRC7i9wh8Lh4hTFr0RoUmiRYipQVanuoFZaiPrP50OTA6d3F6hDlPbe7CVGq/cartoon1.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://api.ning.com/files/uhfvHP6l1j-u*ai1D-SZ3G9vpWhsjNgy-bRaeT78j4X1gu8mljRGAl9HtZ-KofCqkNwlFNUVIiwW-M6QK6IAzhUnS4ETL6SV/cartoon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="219" src="http://api.ning.com/files/uhfvHP6l1j-u*ai1D-SZ3G9vpWhsjNgy-bRaeT78j4X1gu8mljRGAl9HtZ-KofCqkNwlFNUVIiwW-M6QK6IAzhUnS4ETL6SV/cartoon.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0Palpa, Nepal27.8252522 83.63484300000004627.8252522 83.634843000000046 27.8252522 83.634843000000046tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-7793050372021685322009-09-13T17:22:00.000+05:452013-04-23T10:54:39.755+05:45म्युजिक भिडियोमा पनि नक्कल<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
नेपाली सिनेमा उद्योगमा भारतीय सिनेमाहरूको प्रभाव परेको भन्ने कुरा त हामीले सुनेकै हो र अनुभव पनि गरेकै हो । यसो हे्र्दै जाँदा म्युजिक भिडियोमा पनि नक्कल देखियो । हुन त म त्यति धेरै म्युजिक भिडियोको दर्शक होइन तर पनि हेर्दा एउटा नेपाली म्युजिक भिडियोको कथामा हिन्दी गीतको दुरूस्तै नक्कल देखियो । हिन्दि फिल्म शएल (एतबार) को 'सोनिये हिरिये...' बोलको गीतको भिडियोको दुरूस्तै प्रभाव शिशिर योगीले गाएको 'हाँस्नलाई ओठ खोले...' को म्युजिक भिडियोमा देखियो । योगीले गाएको यो गीतको म्युजिक भिडियोको निर्देशन <a href="https://www.facebook.com/nepalgop">गोविन्द नेपाल</a>ले गरेका हुन् । धेरै नलेखुँ, यी दुवै भिडियो हेर्नुस् अनि थाहा हुन्छ । <br />
<div>
<br /></div>
<br />
<object height="315" width="420"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/0dsFKBSBjdI?version=3&hl=en_US"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/0dsFKBSBjdI?version=3&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" width="420" height="315" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>
<object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Eo11LOVXrnw&hl=en&fs=1&"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube.com/v/Eo11LOVXrnw&hl=en&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object></div>
Unknownnoreply@blogger.com0Nepal28.394857 84.12400821.254564499999997 73.796859500000011 35.535149499999996 94.4511565tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-10768778476715393792009-06-01T10:00:00.006+05:452009-06-01T10:25:00.410+05:45बन्दको सास्ती<span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); line-height: 21px; font-family:'Devanagari MT';font-size:14px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">प्रमुख दलका भातृ संगठनहरु मिलेर बनेको नेवाः स्वायक्त राज्य संयुक्त संघर्ष समितिले आह्वान गरेको बन्दका कारण सोमबार काठमाडौं उपत्यकाको जनजीवन प्रभावित छ। यसै सिलसिलामा अफिस </span><span lang="NE" style="mso-bidi-language: NE;font-family:Mangal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">आउने क्रममा थापाथली र कुपण्डोलमा देखिएका केही दृश्यहरू</span></span><span style="mso-bidi-mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs0yg4-WHSuX-eqUriFZq1KkHzRTr_6sDXeutxihPQzR3E84yy85MOPgKkE1036Cwqvz4z_y4kPSwENfuwmyM5l5ONZxvY5Ro6dwmppsVsLeE_6rUrS9Xbnni2uMfskMAkt6xYjBQ2y3c/s1600-h/DSC04262.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs0yg4-WHSuX-eqUriFZq1KkHzRTr_6sDXeutxihPQzR3E84yy85MOPgKkE1036Cwqvz4z_y4kPSwENfuwmyM5l5ONZxvY5Ro6dwmppsVsLeE_6rUrS9Xbnni2uMfskMAkt6xYjBQ2y3c/s400/DSC04262.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5342211979056328818" /></a></span><p class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Mangal;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">बन्दकर्ताहरूले साइकल समेत चल्न दिएनन् । साइकल कब्जामा लिएर साइकलको हावा फालिदिदैंको यो दृश्य थापाथलीको हो ।</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 16px; line-height: 6px; "> </span></span></p> <div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 16px; line-height: 6px; "><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaiERW4k8whkbpxSfuBzh-GAvC4LoFzm8NRY-jmjklbOkAr77JFJNVHVyqC0JAxP-SI6aF0RkKMZICE5aR_P5L2hjAhxce8IJwll4qja52KJNRoh80PW0mMqXHFRWf1rNNh4CH1vHjaOU/s400/DSC04263.JPG" /></span><br /></div><p class="MsoNormal"><span lang="NE" style="mso-bidi-language: NE;font-family:Mangal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">हावा फालिएको साइकल/पृष्ठभूमीमा गुडिरहेको UN को गाडि</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 16px; line-height: 6px; "><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> </span></span></span></span></p> <a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5-ZKLjSEfYdmWBcQ0w6qcxj25rZrltK2ktxEclGJZ1WrD55x_DAyDRM3FQM0QIaOhZ2kQqjpCeeIj0TFu-FMzyKPT9bVTuXRoOGREMNSzMZDPk6iA6pzkbQgOmPGY0actQTuoxI0vAZg/s1600-h/DSC04265.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5-ZKLjSEfYdmWBcQ0w6qcxj25rZrltK2ktxEclGJZ1WrD55x_DAyDRM3FQM0QIaOhZ2kQqjpCeeIj0TFu-FMzyKPT9bVTuXRoOGREMNSzMZDPk6iA6pzkbQgOmPGY0actQTuoxI0vAZg/s400/DSC04265.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5342212613240528850" /></a> <p class="MsoNormal"><span lang="NE" style="mso-bidi-language: NE;font-family:Mangal;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">साइकलको हावा फालिएपछि काँधमा बोकेर हिड्रदै गरेका एक युवक</span></span><o:p></o:p></span></p></span>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-77409165847782907462009-04-09T09:38:00.002+05:452009-04-09T09:40:41.055+05:45नयाँ बर्षको शुभकामना<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3vhQMQtx2lTjcgjRqpyHaZWvnHJz5KEtnX2R011YsVTiJS2xVESjBr1f9Jy1HE65LvITsmT7vSMheERgop9lhF_Fb3GDGPv2nOlINOeIRWNUQBCg-yTv74lx03HzGd42aWmXSsi2CKnc/s1600-h/happynewyear.gif"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 95px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3vhQMQtx2lTjcgjRqpyHaZWvnHJz5KEtnX2R011YsVTiJS2xVESjBr1f9Jy1HE65LvITsmT7vSMheERgop9lhF_Fb3GDGPv2nOlINOeIRWNUQBCg-yTv74lx03HzGd42aWmXSsi2CKnc/s400/happynewyear.gif" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5322535275273610642" /></a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-8088157399594691682009-04-08T11:20:00.003+05:452009-04-08T11:54:15.224+05:45गीती गफ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZLp4es9EPBTHfJRroDNSF32RG3tEqtgVB1qO_72tLlmS9f7M1ndpNhyC7IJs2MvPE7bIFk5kM4D_M762E4mIsup67VIixHJ5xEI6H7mY5u_ySbxe23x4znKXz8IGCBedQTiZ_5Dszhvc/s1600-h/deepak_kharel.jpg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 258px; height: 100px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZLp4es9EPBTHfJRroDNSF32RG3tEqtgVB1qO_72tLlmS9f7M1ndpNhyC7IJs2MvPE7bIFk5kM4D_M762E4mIsup67VIixHJ5xEI6H7mY5u_ySbxe23x4znKXz8IGCBedQTiZ_5Dszhvc/s400/deepak_kharel.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5322198572344824722" /></a><div style="text-align: left;">मलाई मन पर्ने गीतहरु यति धेरै भइसके कि मलाई जुन गीत सुन्यो त्यही गीत मन पर्न थाल्छ। यो पछिल्लो महिना म केही गीतमा अल्भि्करहे। शिव परियारले गाउनुभएको <span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">'अलिकति नजर तिम्रो झुकाएर आऊ...'</span>, हेमन्त शर्माको नयाँ गीतहरु <span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">'उकाली, उकालीमा जाँदाजाँदै दाहिनेतिर बर...' </span>र <span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">'पाउजु त राम्रो पावैमा, लाली त राम्रो ओठैमा...' </span>यो महिना मैले धेरै सुनेको गीत हो। हिजोदेखि मैले एउटा गीत खोजिरहेको छु। <span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> 'उकाली चढ्दा पसीना पुछ्ने तिमी नभए अरु को होला ...' </span> हिजो साँझ सर्च इन्जिनबाट त्यो गीत कति खोजे, मरे भेटिएन। युट्यवमा भेटिन्छ की भनेर खोज्दा आज विहान त्यो गीत नभेटे पनि दीपक खरेलका केही गीतहरु भेटे। <br /></div><div> </div><div><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">गरुँ की मीठो भूल, छोउँ छोउँ लाग्यो मलाई अँगालोमा बाँधि राखुँ की </span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">यो बैंशको फूल टिपुँ टिपुँ लाग्यो मलाइ मनको फूलदानीमा सजाउँ की। </span></div><div> </div><div>यो गीत मलाइ मन पर्ने गीत हो तरपनि धेरै भएको थियो सुन्न नपाएको। धीत मारेर सुने रिप्ले गरी गरी। मजा आयो। साँच्चे भनूँ भने मीठो भूल गर्न पनि मन लाग्यो। कसैलाई अँगालोमा बाँधेर राख्ने भूल गर्न मन लाग्यो .... तर एक मनले सोचिरहेको छु, आफ्नो मन पर्ने मान्छेलाई कहिले नछुटिने गरी अँगालोमा बाँध्नु पनि भूल हो र? </div><div> </div><div>यो ब्लग लेखिरहदाँ म दीपक खरेलकै अर्को एउटा गीत सुनिरहेको छु। एकैछिन है त, त्यो गीतको शव्दः </div><div> </div><div><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">तिम्रो मुस्कान आँखाभित्रै छोपुँ छोपुँ जस्तो लाग्यो </span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">हाम्रो भेटको समयलाई रोकुँ रोकुँ जस्तो लाग्यो </span></div><div> </div><div>कसैको मुस्कानलाई छोपेर आँखाभित्रै छोपेर राख्ने चाहना भइरहेको बेला यो गीत सुन्न पाउँदा आनन्द आयो। यो गीत अलिअलि पप स्टाइलको, अलिअलि सुगम स्टाइलको छ। बीचबीचमा सुनिने प्रतिक्रियाले यो गीतलाई वास्तवमै सुन्दर बनाएको छ। अँ साँच्ची, मन परेको मान्छेलाई भेटेपछि त्यो समय कहिले नवितोस्, रोक्न पाइँरहुँ भन्ने आभास पनि हुँदो रहेछ। जे होस्, संगीतमा यस्तो शक्ति छ, कस्तो शक्ति भनेर भन्नै नपर्ला। अझै पनि यो गीत मेरो कानमा गुञ्जिरहेको छ। दीपक खरेलका अरु गीतहरु पनि मलाई झलझली याद आइरहेको छ। </div><div> </div><div><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">तिम्रो हर प्रश्नको जवाफ, मेरो चिठीहरुमा खोज्नु </span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">यदि चित्त तिमीलाई बुझ्दैन भने, मेरो सामुन्ने आएर सोध्नु... </span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;"> </span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">तिम्रो त्यो हँसिलो मुहारको झझल्को जव आउँदा </span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">विछोडका कुरा कल्पिन थाल्छन्, तिम्रो तस्वीरले चित्त बुझाउँदा ... </span></div><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:'Times New Roman';"><div style="text-align: center; "><br /></div></span><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">प्रतिक्षा गर मेरी मायालु</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">समयले मानिसलाई कहाँ कहाँ पुराउँछ</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">कहिले हसाँउछ कहिले रुवाउँछ</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:arial;"><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">आँशु र हाँसोको सँगम पनि गराउँछ...</span></span></div>Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-350458936407446272009-03-03T18:28:00.011+05:452009-04-08T11:59:39.929+05:45जीन्दगीका मोडहरू<div><p class="MsoNormal"><span lang="NE" style="mso-bidi-language: NE;font-family:Mangal;">तस्वीर यहाँ बृत्तान्तका लागी <a href="http://tyamkeview.blogspot.com/2009/03/blog-post.html">क्लिक </a>है । <o:p></o:p></span></p></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM7bceDVN_hbACABgmP1Q5Aagd3SHZ3NYvxQhdsvFZeDQLveRgXXRAydHvg3DMz1hztChMN4Uw1vRoH0ZV5gXjCr6e4BYydAR1ZNbH-FJP7ByqaUC8JeQ69hMds3m_CRbfTrOHIKJ3Yx4/s1600-h/4.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 322px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM7bceDVN_hbACABgmP1Q5Aagd3SHZ3NYvxQhdsvFZeDQLveRgXXRAydHvg3DMz1hztChMN4Uw1vRoH0ZV5gXjCr6e4BYydAR1ZNbH-FJP7ByqaUC8JeQ69hMds3m_CRbfTrOHIKJ3Yx4/s400/4.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308943531397399170" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgayA-0lszwfwFquYVjqLen6OBO0obL1abkv7yqOiOLIPg_kY44aGpA-DP9QVFThQRAfwTdFmdwjvH_vuIlIZjUYHiPRzMiT2t5PkGvHmGPROPqr30Mvw2yRFG-psvT27EaZvgyov7DNbY/s1600-h/5.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 286px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgayA-0lszwfwFquYVjqLen6OBO0obL1abkv7yqOiOLIPg_kY44aGpA-DP9QVFThQRAfwTdFmdwjvH_vuIlIZjUYHiPRzMiT2t5PkGvHmGPROPqr30Mvw2yRFG-psvT27EaZvgyov7DNbY/s400/5.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308943396605565970" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf8DTKnZCnaGo23DGQjGyP2Cffh73CehGp9ulCRG4oBEQ6aJscZcrHttEZYHveSIie4SetXnSPii4S3j02S6_I9HPhqhg99O_o1kL84okk4rb4XYZkhOD-SQdMVnuNvoorxxZVVJRNEDQ/s1600-h/6.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf8DTKnZCnaGo23DGQjGyP2Cffh73CehGp9ulCRG4oBEQ6aJscZcrHttEZYHveSIie4SetXnSPii4S3j02S6_I9HPhqhg99O_o1kL84okk4rb4XYZkhOD-SQdMVnuNvoorxxZVVJRNEDQ/s400/6.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308943070669018466" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0bNM78-yj2mw7MJb0qWFUteGAEr8vGd1NezX3iD01ZbBzqYh-YClLNbhuBuTUHVxf4G6P36F9pu_LMYFqJ9hmWCa1rfcZkamt3mD4Mzo2L7fuluDjFvXawMm2h-rgGQa5QNUE2TwB3F8/s1600-h/7.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0bNM78-yj2mw7MJb0qWFUteGAEr8vGd1NezX3iD01ZbBzqYh-YClLNbhuBuTUHVxf4G6P36F9pu_LMYFqJ9hmWCa1rfcZkamt3mD4Mzo2L7fuluDjFvXawMm2h-rgGQa5QNUE2TwB3F8/s400/7.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308942465895976034" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwnHLyLH74X-uZs-zBPFL08f5dYLfgKKEYvXBhyphenhyphenSxDYwrf7-duz8dSjSV2zAQJ7wTGUG65eCqI9XnbBowLUXKYZvrdATIvsmACoxuo-URkJJQSBV63oWX81fs0MCj4sUDorZOsWXwDsE0/s1600-h/8.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwnHLyLH74X-uZs-zBPFL08f5dYLfgKKEYvXBhyphenhyphenSxDYwrf7-duz8dSjSV2zAQJ7wTGUG65eCqI9XnbBowLUXKYZvrdATIvsmACoxuo-URkJJQSBV63oWX81fs0MCj4sUDorZOsWXwDsE0/s400/8.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308941800191336354" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy0lC1_nKN7_Eddf12Jl3zECUfF-snnRY0NK9YFVZ05WH_5fee3WfUBsSaB_mXoYJaDdi-9OzHr_BdU6Zir55EayXNSNXcfxBuaeckRIocWGeZ_KATa3uqlnu-GhfYU5kudJU2G38Hg1I/s1600-h/3.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 302px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy0lC1_nKN7_Eddf12Jl3zECUfF-snnRY0NK9YFVZ05WH_5fee3WfUBsSaB_mXoYJaDdi-9OzHr_BdU6Zir55EayXNSNXcfxBuaeckRIocWGeZ_KATa3uqlnu-GhfYU5kudJU2G38Hg1I/s400/3.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308941628192840514" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlldNpWiobx0sbmYVx5S1rUb3apZv_tjx-vgur08QaXONKLCcaF_LFhyphenhyphenb1huJ_vTobL199lOrqrFL29MFa1ZF9q09EualiTTGbEmn3VXmivoTyLsGv0iwHdD4J4Q-jDyS-aLZpNWheDi8/s1600-h/2.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlldNpWiobx0sbmYVx5S1rUb3apZv_tjx-vgur08QaXONKLCcaF_LFhyphenhyphenb1huJ_vTobL199lOrqrFL29MFa1ZF9q09EualiTTGbEmn3VXmivoTyLsGv0iwHdD4J4Q-jDyS-aLZpNWheDi8/s400/2.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308941493172872930" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz8tBFYsl1gNjM8R2XXJGtYYnRILASsyVsB8kOMm-xzSa8WcRz7MaZe4BkFOlf0JDRmZdodVp66okxaEK8XijzuPN2iv_r-iA9h0fa-MVGeDQGgUJjMU_aGTTRP4gr4L24T3pUILL-IIw/s1600-h/1.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz8tBFYsl1gNjM8R2XXJGtYYnRILASsyVsB8kOMm-xzSa8WcRz7MaZe4BkFOlf0JDRmZdodVp66okxaEK8XijzuPN2iv_r-iA9h0fa-MVGeDQGgUJjMU_aGTTRP4gr4L24T3pUILL-IIw/s400/1.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308941415967965010" /></a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-59533660448312453642009-03-02T19:29:00.007+05:452009-03-02T19:41:24.768+05:45नारायणाहिटी हेर्नेको भीड<div><p class="MsoNormal"><span class="apple-style-span"><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;mso-ascii-font-family:Georgia;mso-hansi-font-family: Georgia;color:black">सरकारले नारायणहिटी संग्रहालय सर्वसाधारणका लागि खुला गरेको छ भन्ने थाहा पाएर म</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family:Georgia;color:black">, </span></span><span class="apple-style-span"><span lang="AR-SA" style="font-family:Mangal;mso-ascii-font-family: Georgia;mso-hansi-font-family:Georgia;color:black">मेरा दुइ जना साथीको साथमा पुगे । बाहिर त निकै लामो भीड पो रहेछ । लामो लाइन लागेर टिकट लिएर मात्र भित्र जान पाइँदो रहेछ । म त भित्र नछिरीकनै फर्के । साथीहरू पनि फर्किए । बाहिरका केही तस्वीरहरू</span></span><span class="apple-style-span"><span style="font-family: Georgia;color:black"> </span></span><span style="font-size:10.0pt; font-family:Arial;mso-bidi-font-family:Arial"><o:p></o:p></span></p></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5GjvF_c6d-Z_6_0a_vK2r-TGNQ_b50cAlX3kXhDicmq3CgNpqKYE4-VadoiSKXg1DuSF4XvVd_aC86LjiFmJFGmhDQsu5QUwfe5uJ5ZYuATfN9E_h8mmbjtgxb0yYF15ZEOoJ3XoFut4/s1600-h/DSC00341.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5GjvF_c6d-Z_6_0a_vK2r-TGNQ_b50cAlX3kXhDicmq3CgNpqKYE4-VadoiSKXg1DuSF4XvVd_aC86LjiFmJFGmhDQsu5QUwfe5uJ5ZYuATfN9E_h8mmbjtgxb0yYF15ZEOoJ3XoFut4/s400/DSC00341.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308588823965751874" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVuyofDS117A9avIS7t2mfRj0syu0HJJiLnz9mTbYPp_gR_5R_WgM4GeiTniFyM4EPSELRC2J2Jsd-GU-LpD9RIQ45t1spu255MeFQDtJ6VH-93Xu5yVYBljff-CqZpJ6gj_An1mcqlE4/s1600-h/DSC00340.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVuyofDS117A9avIS7t2mfRj0syu0HJJiLnz9mTbYPp_gR_5R_WgM4GeiTniFyM4EPSELRC2J2Jsd-GU-LpD9RIQ45t1spu255MeFQDtJ6VH-93Xu5yVYBljff-CqZpJ6gj_An1mcqlE4/s400/DSC00340.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308588547254765810" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5o5xgip-Fbsdc4R7Y5ppY04pCeYcDLh0h5Xd60jKtio6OY665X4spIuXMj6kzMsz1ICbSw0IVw0OIgR2g9fRAhqG086v-6YbogIwmbqdYjId3pU_2sj-S1awWb6wlKT2ucDa674zXAEg/s1600-h/DSC00333.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5o5xgip-Fbsdc4R7Y5ppY04pCeYcDLh0h5Xd60jKtio6OY665X4spIuXMj6kzMsz1ICbSw0IVw0OIgR2g9fRAhqG086v-6YbogIwmbqdYjId3pU_2sj-S1awWb6wlKT2ucDa674zXAEg/s400/DSC00333.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308588211405358466" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxyq-d7j48F9i3S2hcUPArDtZXgGEiQNX6BHqUbu2Mivv_1Jw7mW9e8zYWXYW-Ll6vbc_s7Vl3t-j_epStkPIiA9l7RG1PDwxJjFviL2qqqb1lostMQ3tldR6rzHmW1afhyrXyhmrTZdM/s1600-h/DSC00330.JPG" style="text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0);"><br /></span><img style="text-decoration: underline;display: block; margin-top: 0px; margin-right: auto; margin-bottom: 10px; margin-left: auto; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px; " src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxyq-d7j48F9i3S2hcUPArDtZXgGEiQNX6BHqUbu2Mivv_1Jw7mW9e8zYWXYW-Ll6vbc_s7Vl3t-j_epStkPIiA9l7RG1PDwxJjFviL2qqqb1lostMQ3tldR6rzHmW1afhyrXyhmrTZdM/s400/DSC00330.JPG" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5308587930213118338" /></a>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-86714755257780288342009-01-01T12:37:00.012+05:452009-01-01T13:23:08.138+05:45अफ द बिट<div style="text-align: center;"><span lang="NE" style="font-family:Mangal;">गएको मंसीर १६ देखि २१ सम्म गैंडाकोटमा समावेशी र गुणस्तरीय प्राथमिक शिक्षा विषयक रेडियो पत्रकारहरूको तालिमका बेला खिचिएका केही अफ द बिट फोटोहरू</span><span style="font-family:Mangal;">:</span><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpHIRtY46uGiD_Y1t9i3_b9X5F90JOhsmVc1BevOEaEG1Av9AbhkFujxuvN7n_pbs8Q7JPwK5xKItqPIPeVHovFALcQnRr5WKkr5aN2brEwGMhm7yNXXI6bPD00kkj-2Yemtou0Ke2mWs/s400/photo_narayani.jpg" /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD3mxvzZdPtuZo6_paoI18gnf8EHXmIKMbeIjLAz2dI1MILj6fR5_AD33-s9y2Ss-nAqV1Qp8P8KCM5rTH7AkNS7T7TRWUi7i-vzuhRvdBCsKbTBHcjo35uAtd9lfcdnPUk_WIwPAXisI/s1600-h/beauty.jpg"></a></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Mangal;">गोधुलीपछिको नारायणी</span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD3mxvzZdPtuZo6_paoI18gnf8EHXmIKMbeIjLAz2dI1MILj6fR5_AD33-s9y2Ss-nAqV1Qp8P8KCM5rTH7AkNS7T7TRWUi7i-vzuhRvdBCsKbTBHcjo35uAtd9lfcdnPUk_WIwPAXisI/s1600-h/beauty.jpg"></a></div><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD3mxvzZdPtuZo6_paoI18gnf8EHXmIKMbeIjLAz2dI1MILj6fR5_AD33-s9y2Ss-nAqV1Qp8P8KCM5rTH7AkNS7T7TRWUi7i-vzuhRvdBCsKbTBHcjo35uAtd9lfcdnPUk_WIwPAXisI/s1600-h/beauty.jpg"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifD-_fX6EUCSzGU2ZQqTDI8aJKcH14dhtL5uix5ZkQUEbLGd-JJabQyzGVqG4GTQO9mkOQsurd2EB74h_O3WN4jcH5f_6YaBw-KCUVeJ8ZC0SJZimiKkSKPSKpNlA6mAcZdDRo0Qz4q10/s400/mountain.jpg" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD3mxvzZdPtuZo6_paoI18gnf8EHXmIKMbeIjLAz2dI1MILj6fR5_AD33-s9y2Ss-nAqV1Qp8P8KCM5rTH7AkNS7T7TRWUi7i-vzuhRvdBCsKbTBHcjo35uAtd9lfcdnPUk_WIwPAXisI/s1600-h/beauty.jpg"></a></div><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD3mxvzZdPtuZo6_paoI18gnf8EHXmIKMbeIjLAz2dI1MILj6fR5_AD33-s9y2Ss-nAqV1Qp8P8KCM5rTH7AkNS7T7TRWUi7i-vzuhRvdBCsKbTBHcjo35uAtd9lfcdnPUk_WIwPAXisI/s1600-h/beauty.jpg"></a></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Mangal;"></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Mangal;">गैंडाकोटबाट देखिएको हिमाल</span></div><div><div><div style="text-align: center;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg58g1iw5VJxoT90gt-1mshwiSRntVkFDfDrhpkw-4MQ73utv6-KgNDtyIcHCVKHC6caKy6UOP9PgNyxJ21_9QeRYCbuSNotufjXMphpjUR1vLc1Bmm-jzEQlfGiSpChMV-JGblCs2gw4U/s400/maulakalika.jpg" /><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUqP6VKRuNGRi6tHQtFb0HsvZI2mJZYWe3YpBht4WMaDbgJx3O7-gJWuuSJPQTLdo2GtQ9ZGDJvALq4J11b2mC1jcblXNr1knYyBHR2SviRHxNEiL0-4PmR-abUZ5XPdPYyOjc1e1MZjw/s400/yogi.jpg" /><br /></div><div style="text-align: center;"><p class="MsoNormal"><span lang="NE" style="mso-bidi-language: NE;font-family:Mangal;">नवलपरासीको मौलाकालिका मन्दीर र </span><span style="mso-bidi- mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;"><o:p><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Georgia;"><span lang="NE" style="mso-bidi-language: NE;font-family:Mangal;">योगी सर</span><span style="mso-bidi-mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;">,</span><span lang="NE" style=" mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;"> विनय दाइ</span><span style="mso-bidi- mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;">,</span><span lang="NE" style=" mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;"> म र जया दिदी<span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Georgia;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTtFV05KrjqxFUc7ED9RIOsbuQi-gW5gUZtd7G4tJyh51tJPZIz1e9L3b8s-ER6JKt9oeHCny6X9ONhRNQDeHbVPCfR6bij-MXjY1V82J_h-4eT5jPtTpGxG91Nk1KEJ-0TkaEUq1cmPI/s400/Haso.jpg" /></span></span></span></o:p></span></p><p class="MsoNormal"></p><p class="MsoNormal"><span lang="NE" style="mso-bidi-language: NE;font-family:Mangal;">गजबको हाँसो</span><span style="mso-bidi-mso-bidi-language: NE;font-family:Mangal;">: </span><span lang="NE" style="mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;">विनय दाइ</span><span style="mso-bidi-mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;">,</span><span lang="NE" style="mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;"> म</span><span style="mso-bidi-mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;">,</span><span lang="NE" style="mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;"> भुपराज सर र जया दिदी<o:p><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Georgia;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmyTrtfknm6UehXdbF1cBmAIovXVrRAS_YQlnPVW_NipEBFikuagDwhjEfMwPsHK68YXW66noNnJyX6o1HYcV8suj5oeC9p_CVHm53ePXOKTRskFSJi0dBalXOaTvAYWXANXDQaTccMD8/s400/group.jpg" /><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Mangal;"></span></span></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="NE" style="mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;"><o:p><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Georgia;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Mangal;">तालिमका केही सहभागीहरू<span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Georgia;"></span></span></span></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="NE" style="mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;"><o:p><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Georgia;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Mangal;"><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Georgia;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge1S4Sb7UCyb5FdgWyh5-IJNIveyuZQkyb-1rJ1lL8lFsFL8vw1UYf6svq8CNxuClcZml3f5t6XFmZ5nJFwvSEJkuN2q99xePyaTs91XhjhjNvFW0TMnSyOp93kCfYAw0LXFdFadNXotE/s400/tree.jpg" /></span></span></span></o:p></span></p><p class="MsoNormal"></p><p class="MsoNormal"><span lang="NE" style="mso-bidi-language: NE;font-family:Mangal;">रूख चढ्ने रहर<o:p><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Georgia;"></span></o:p></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="NE" style="mso-bidi-language: NE;font-family:Mangal;"><o:p><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:Georgia;"><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEAdrh9XOuX2_T7RQruFoCJHUkmjCx15s3NtvQpOt-HGprJbdOxaHyvgrAIxHy3lYWHKFeD5lCvvKhTcjpeDz-1FBAhy-0_8RsHuHcMRNcRJo9PRbgucRIHhENIwHpnR3aIAdTj7f0I6o/s400/MN@road.jpg" /></span></o:p></span></p><p class="MsoNormal"></p><p class="MsoNormal" style="tab-stops:118.5pt"><span lang="NE" style="mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;">मन्दीरबाट फर्किदा बाटोमा<o:p><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: 23px; "></span></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="tab-stops:118.5pt"><span lang="NE" style="mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;"><o:p><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; font-size: 23px; "><img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmjyF3y2HgFawZugfgGQt414WFlz6ydAptArGy5ptqPLZhQ1eU-l8eGzpXyrxwUHnr5-skLGAODHsOf7Ao-HwVQboBYDcklHmH8YEAkZyhzDthITEeRtnFEowisNgg_InB6dOrETl_UIs/s400/dance.jpg" /><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal; font-size: 11px; "></span></span></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="tab-stops:118.5pt"><span lang="NE" style="mso-bidi-language:NE;font-family:Mangal;"><o:p><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia; "><span class="Apple-style-span" style="font-family: Mangal; "><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">साँझ परेपछि जम्ने दोहोरी</span></span></span></o:p></span></p><p></p><p></p><p></p></div><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD3mxvzZdPtuZo6_paoI18gnf8EHXmIKMbeIjLAz2dI1MILj6fR5_AD33-s9y2Ss-nAqV1Qp8P8KCM5rTH7AkNS7T7TRWUi7i-vzuhRvdBCsKbTBHcjo35uAtd9lfcdnPUk_WIwPAXisI/s1600-h/beauty.jpg"><img style="text-align: left;display: block; margin-top: 0px; margin-right: auto; margin-bottom: 10px; margin-left: auto; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px; " src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD3mxvzZdPtuZo6_paoI18gnf8EHXmIKMbeIjLAz2dI1MILj6fR5_AD33-s9y2Ss-nAqV1Qp8P8KCM5rTH7AkNS7T7TRWUi7i-vzuhRvdBCsKbTBHcjo35uAtd9lfcdnPUk_WIwPAXisI/s400/beauty.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5286219356864139282" /></a><div style="text-align: center;">सुन्दरता</div></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-34668245600646332132008-09-23T16:37:00.001+05:452008-09-23T16:37:59.408+05:45परीक्षा सकियो।बल्लतल्ल एक महिना लगाएर बीए दोस्रो बर्षको परीक्षा सकियो। भदौ २ देखि शुरु भएर असोज २ गते एक महिना लगाएर परीक्षा सकिएको हो। लिखित परीक्षा त सकिएको हो तर प्राक्टिकल तिहारपछि रे। क्या गजब छ है नेपालको परीक्षा प्रणाली। १ महिनामा अर्को २ महिना थपेर परीक्षा सकाउने अनि नौ महिनामा रिजल्ट निकाल्ने।Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-92032041061332731152008-09-23T16:25:00.002+05:452008-09-23T16:29:52.082+05:45माफ गर्नुस् है ।<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2Eg7cu0eZTaq7qHbRJaz5aFfibbtE2rI8fb2yLv6VCLPADAgXQX6rGVfKJfWsD6EAtavQu91imReB7OcanSMMaQnA9JmYoOrBSmqPu6no0KWAlJoBe5_ruEqln5TGMCTca9HoMD42S2w/s1600-h/shy-boy.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2Eg7cu0eZTaq7qHbRJaz5aFfibbtE2rI8fb2yLv6VCLPADAgXQX6rGVfKJfWsD6EAtavQu91imReB7OcanSMMaQnA9JmYoOrBSmqPu6no0KWAlJoBe5_ruEqln5TGMCTca9HoMD42S2w/s400/shy-boy.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5249165821273269426" /></a><br />धेरै भयो ब्लगमा नलेखेको। अचेल खोइ किन हो ब्लगमा लेख्नै भ्याएको छैन। फुर्सद छैन भन्न नि, त्यति सारै ब्यस्त छैन। निकै भएछ व्लग अपडेट नगरेको। अब त अति नै भयो। यसपालीलाई परीक्षा पनि सकियो। अब त दशैं पनि आउने बेला भयो। देशमा नयाँ सरकार पनि बनिसक्यो। नयाँ बजेट भाषण पनि आइसक्यो। बाढी आएर पूर्वदेखि पश्चिमसम्मका धेरै मानिस विस्थापित भए। यी सवै घटना हुँदा पनि मेरो ब्लग अपडेट भएन। माफ गर्नुस् है ।Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-58052107340842350152008-06-24T08:48:00.005+05:452008-06-24T09:23:36.337+05:45त्रिविको चालात्रिभुवन विश्वविद्यालय परीक्षा नियन्त्रण कार्यालय बल्खुले स्नातक तह प्रथम बर्षको परीक्षाफल परीक्षा दिएको ९ महिनाभन्दा बढी समय लिएर प्रकाशन गरेको छ । बीबीएस र बीएको परीक्षाफल निस्केको थाहा पाएर कार्यालयको वेवसाइट हेर्न जाने विद्यार्थी यस्तो हेर्न बाध्य भए ।<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5215281995616844290" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 520px; CURSOR: hand; HEIGHT: 347px; TEXT-ALIGN: center" height="328" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrGWZmNmEQ7SCDJNLroA1F-g4IPiuka5lvQvNp1yIMw3PBbwqgxbxa8s3pEc69xEW45sGzB7O1d89eZd-UZAFhOr3Ks-_1xh7Dhn8n517ZH00J56RcH8ECxH0wq7NiE1RgdG9SVCaLmMo/s400/tu.jpg" width="464" border="0" />एसएलसी र प्लस टूको परीक्षाफल त अन्य वेवसाइटले पनि राखेका हुन्छन् । साथै विभिन्न पत्रपत्रिकाले पनि प्रकाशन गरेका हुन्छन् । त्रिविको परीक्षाफल न अन्य कुनै वेवसाइटमा हेर्न सकिन्छ न त कुनै पत्रिकाले नै प्रकाशन गर्छन् । नतीजा हेर्ने एक मात्र माध्यम <a href="http://www.tuexam.edu.np/">http://www.tuexam.edu.np/</a> हो तर यसमा पनि नतीजा अपडेट नगरिनुले बिद्यार्थीहरु असाध्यै मर्कामा पर्ने गरेका छन् । यसपाली परीक्षाफल पनिका परिसर बल्खुमा टाँसिएपनि यातायात बन्दका कारण यहाँ पुग्न निकै सास्ती भयो । राजधानीमा अध्ययन गर्ने मजस्ता विद्यार्थीलाइ त यस्तो भयो भने मोफसलका विद्यार्थीलाइ कस्तो भयो होला ? नतीजा प्रकाशन गर्न करिव १ बर्ष लगाउने त्यसमाथि यस्तो अव्यवस्थित प्रकाशन । यी कमजोरी हटाउन त्रिविले कहिले कदम चाल्ला ?<br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5215283813079294786" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhU2WBvug6DRCe_Nu-C5XsCFNWAa4epGKMFT4zikv2_wHxGUmrGg-w-xISHoVlTCPJbYhz2Yck5HhPaXTkh5W4Ua_Mx60UI1YPINe3mmVZOJQ3vdjQ8WbEcSH_P6U7Kshdpgc2RAr7nCA/s400/tu2.JPG" border="0" /> <p align="center"><em>पनिका परिसर बल्खुमा टाँसिएको परीक्षाफल हेर्दै विद्यार्थीहरु</em></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2424577104246429960.post-79281366307892429052008-06-22T13:02:00.006+05:452008-06-22T13:29:24.098+05:45यसपालीको बन्द<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5214604668123359282" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYyeF_zxHbPmQilw_8MwstnY2YglF3Ix-YA-wniAr348xtxl24GfcK2jOCVHOd0C6tC7onJRlL4x5h5qOcXZXUUV42khciuoU49ZXb6n28jCyuL6M4pgeF-DEohyphenhyphenhWGUZkzZG984Fe3ro/s320/Bakhra_2.JPG" border="0" /> <div><div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhopesF-pNX0TW8QrfCotbZQP8sklbp0HaQU7S2TNEXKrs8QlYX8Udmmrb-A1HJn5O6j302BBV1tcIPGivm-mEK6mID2D-e_BAOx1ntGx-XzZH1Vj8BEQNXNNCVMRIPPz1VRMWoppb1N0I/s1600-h/Bakhara_1.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5214604099059515986" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; CURSOR: hand" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhopesF-pNX0TW8QrfCotbZQP8sklbp0HaQU7S2TNEXKrs8QlYX8Udmmrb-A1HJn5O6j302BBV1tcIPGivm-mEK6mID2D-e_BAOx1ntGx-XzZH1Vj8BEQNXNNCVMRIPPz1VRMWoppb1N0I/s320/Bakhara_1.JPG" border="0" /></a> धेरै समयपछि यसपाली बन्दको अनुभव गर्न पाइयो । गाडिभाडा बढेको कुराले गर्दा दुइ फरक फरक आयोजकले यातायात बन्दको आयोजना गरेका थिए । बन्दको क्रममा रमाइला घटनाहरु पनि प्रसस्तै देखिए । सधैं सडकमा मोटरहरुको घुँइचो देखिने सिंहदरबारमा यसपाली बाख्राहरुको घुँइचो देखियो ।<br /><br />रिक्सावालाहरुले पनि यसपाली राम्रै कमाउने अवसर पाए होलान् । कुपण्डोलछेउछाउमा यी रिक्सावालाहरु यात्रु पाउने दाउमा रहेका थिए ।<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5214605964397089330" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA9ZU_HdOvfCZS-g1DiuhIkR-WimoFG1Szcsf4ZftF33vtaEiSoz96zaQSx0lyGefQPSYMjAURMHHBok2y_F2njEA4PN8G4Giu9R35hUxQXFHND34rN7klOXQO167dZ3FNksdOvhiCSi4/s320/Rickshaw_1.JPG" border="0" /></div><p align="left">त्यसो त प्रेमालापमा मग्न हुनेहरुले पनि राम्रै मौका पाए । गर्मीको माहौलमा छाता ओढेर मायालुको न्यानो अँगालोमा कुपण्डोलको पुलमा हिड्नेहरु पनि प्रसस्तै भेटिए ।<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5214605505278626818" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjp0D57-ksNrgEKnUfEaKwRj_CrMFOZ9CteLT4POCs_TvryKfYji3_1VSeWYmbXj0PZfHe_7OgzcDnLbQ8bz547aNdE_EJS0Azz8R2OZ04pNQpzZTz2V1dps9O3-Xw5z8BHnZEQRAFQbo/s320/Jodi_1.JPG" border="0" /><br /></p></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0